Enghumleblom
| Enghumleblom | |
 Enghumleblom | |
| Status | |
Status i verda:  Livskraftig
| |
| Systematikk | |
| Rike: | Planteriket Plantae |
| Overrekkje: | Landplantar Embryophyta |
| Rekkje: | Karplantar Tracheophyta |
| Underrekkje: | Frøplantar Spermatophytes |
| Orden: | Roseordenen Rosales |
| Familie: | Rosefamilien Rosaceae |
| Slekt: | Humleblom Geum |
| Art: | Enghumleblom G. rivale |
| Vitskapleg namn | |
| Geum rivale | |
Enghumleblom (Geum rivale) er ei fleirårig urt som høyrer til rosefamilien.
Utsjånad endre
Enghumleblomen har jordstengel som veks eit kort stykke kvart år. Jordstengelen har svak nelliklukt. Enghumleblomen overvintrar med ein friskt grøn bladrosett på jordoverflata. Neste vår skyt det stenglar opp frå bladhjørna i rosetten. På toppen av stengelen, som vert opp til 50 centimeter lang, sit blomen. Ofte er det to blomar på kvar stengel. Blomen har eit klokkeforma beger som er purpurbrunt og lode. Kronblada er mørkt rosa. Det store begeret gjer at blomen alltid verkar halvopen. Blomen er lutande, men rettar seg opp når frøa mognar. Han blømer ofte i mai.
Griffelen fell ikkje av etter pollineringa. Når frøa mognar veks han til ein krok. Når kroken brotnar vert griffelenden hard og skarp. Kroken krøkjer seg då lett fast i dyr og menneske. På den måten kan frøa verte spreidde.
Utbreiing endre
Enghumleblom veks ved bekkar og på fuktige lysningar i skogen. Han veks over Sentral- og Mellom-Europa. I Noreg veks han over heile landet, og over skoggrensa. På Dovre er han funnen opp til 1460 meter over havet.
Kjelder endre
- Pål Hermansen: Våre vakreste fjellplanter. Universitetsforlaget 1985
- C. A .M. Lindman: Nordens Flora. Oslo 1977
- Knut Fægri: Norges Planter Oslo 1970