Wikipedia

Fjallkonan

Fjallkonan (Fjellkvinna) er ei kvinneleg lekamleggjering av Island. Ho blei først skildra i Ofsjónir frå 1752 av Eggert Ólafsson og først namngjeven i diktet «Íslands minni» av Bjarna Thorarensen. Sidan dette har Fjallkonan blitt eit utbreidd islandsk symbol.

Første teikninga av Fjallkona etter Johann Baptist Zwecker i Icelandic Legends frå 1866.

Ho blei først avbilda i ei engelsk bok, Icelandic Legends (1864-1866), teikna av tyske J.B. Zwecker etter ei skildring gjeven av omsetjaren Eiríkur Magnússon. Dette bildet skildra han så i eit brev til Jón Sigurðsson:

Dette bildet av ei kvinne er meint å representera Island, sidan ho på hovudet har ei krone av is som flammar sprutar opp frå. På skuldra har ho ein ramn, den mest typiske fuglen til Island — Odin sin gamle ven. [...] Ein måse sigler over vatnet og det sydande tidshavet, og historiske runestavar flyt i land innan rekkevidd for kona; ho har allereie ein av dei i handa. Dei skal stå for litteraturen og historia til landet vårt. Over kvinna er ein nattehimmel med stjerner og måne. Bak henne er fjell med toppar bada i månelys.[1]

Eit blad kalla Fjallkonan kom ut i Reykjavík frå 1884 til 1911. Nettstaden fjallkonan.is er eit prosjekt frå Reykjavik museum som formidler islandsk kvinnehistorie.

Ei kvinne utkledd som Fjallkonan dukka første gong opp under Islandsdagane i Winnipeg í Canada i 1924. Sidan 1944 har kvinner kledde som Fjallkonan lese opp dikt under den islandske nasjonaldagen 17. juni ei rekkje stader på Island.

Bakgrunnsstoff endre

 

Teksten til Íslands minni ved Wikisource (is).

Kjelder endre

Fotnotar
  1. ↑ Skildring av Fjallkonan i eit brev frå Eiríkur Magnússon til Jón Sigurðsson. Omsett frå engelsk.
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Fjallkonan&oldid=3431954»