Frank Debenham
Frank Debenham (fødd 26. desember 1883 i Bowral i New South Wales, Australia, død 23. november 1965 i Cambridge) var ein australsk geolog og geograf.
| Frank Debenham | |
 | |
| Statsborgarskap | Storbritannia, Australia |
| Fødd | 26. desember 1883 New South Wales |
| Død |
23. november 1965 (81 år) |
| Yrke | oppdagar, geograf, universitetslærar, geolog, vitskapsperson, kartograf |
| Språk | engelsk |
Han vart utdanna ved University of Sydney, der han studerte geologi under Edgeworth David. Han var éin av tre geologar som deltok på Terra Nova-ekspedisjonen (1910–1913) under leiing av Robert F. Scott. Frå januar til mars 1911 utforska han saman med Thomas Griffith Taylor, Charles Wright og Edgar Evans dei vestlege fjella i Victoria Land. Han kunne ikkje dalta på den lagnadstunge sørpolferda, då han hadde skadd kneet under fotballsparking på snøen. For innsatsen sin i Antarktis vart han tildelt den britiske Polarmedaljen Under første verdskrigen deltok han i infanteriet. Han tente i Frankrike og Thessaloniki, og vart alvorleg skadd i 1916. I 1919 vart han tildelt Ordar of the British Empire.
Han var ubetalt direktør ved Scott Polar Research Institute, som han var med å stifte, frå 1920 til 1946. Frå 1931 var han professor i geografi ved University of Cambridge. Han var visepresident i Royal Geographical Society frå 1951 til 1953 og mottok selskapet sitt Victoria Medal i 1948.[1]
Debenham skreiv mange bøker om geografi. Memoarane hans frå Antarktis, The Quiet Land – The Diaries of Frank Debenham, vart publisert i 1992.
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «Frank Debenham» frå Wikipedia på bokmål, den 20. mars 2013.
- Wikipedia på bokmål oppgav desse kjeldene: