Haapsalu

Haapsalu (tysk og svensk Hapsal; russisk Хаапсалу, tidlegare Гапсаль) er ein ferieby og kommune på vestkysten av Estland. Han har vore kjend i fleire hundreår for den varme sjøen, den lækjande gjørma og den fredfulle atmosfæren. Mange smale gater med trehus frå tidleg på 1900-talet leier ned mot sjøen. Haapsalu har vorte kalla «Nordens Venezia» på grunn av vatn på alle kantar.^[1] Under den kalde krigen låg flybasen Tokhaapsalu sørvest for byen.

Haapsalu linn


Flagget til Haapsalu linn	Byvåpenet til Haapsalu linn

Plassering

Styresmakter

Land

Estland

Maakond

Läänemaa maakond

Borgarmeister

Ingrid Danilov

Geografi

Flatevidd
- By

10,59 km²

Innbyggjarar
- Totalt (2004)
- folketettleik

11 876
1 121,4 /km²

Koordinatar

58°57′0″N 23°32′0″E / 58.95000°N 23.53333°E

Tidssone
- Ved sommartid

EET (UTC+2)
EEST (UTC+3)

Diverse annan informasjon

Nettstad: www.haapsalu.ee

Dronevideo av Haapsalu 2022

Byen er hovudstad i fylket Lääne maakond.

Historie endre

Byen har ei soge som startar i 1279, då han fekk byrettar og vart sete for bispedømet Ösel-Wiek. Dette var han dei neste 300 åra. Det finst framleis bygningar frå desse åra i i dag, irekna bispepalasset med kyrkja som har det største enkle kyrkjeskipet heile Baltikum, Haapsalu-borga.

I mange år har dei lokale innbyggjarane hevda at gjørma frå havet har lækjande effekt. Ein militærlege, Carl Abraham Hunnius, grunnla den første kurstaden i byen i 1825. Nyhende om den lækjande gjørma nådde aristokratiet i St. Petersburg, som då var hovudstad i Det russiske riket. Sidan den gongen har Haapsalu vore ein populær feriestad for folk frå heile verda som kjem hit for behandling. I dag finst det tre slike senter i Haapsalu.

Haapsalu og det omliggjande området var senter for den svenske folkesetnaden i Estland frå 1200-talet til dei fleste vart tvinga ut av landet i 1944.

På 1800-talet var Haapsalu kjend for Haapsalu-sjalet, eit framifrå handverk laga av dei lokale kvinnene.