Jackabreen
Jackabreen er ei 1,3 km lang isbre som flyt nordaust frå Hayter Peak og endar i eit isfall ovanom Vanhoffen Bluff på nordsida av Heardøya i det sørlege Indiahavet. Isbreen verka å ha blitt grovt kartlagt på eit skissekart frå 1860 teikna av kaptein H.C. Chester, ein amerikansk selfangar som opererte i området på denne tida. Han vart kartlagt i 1948 av Australian National Antarctic Research Expeditions, og vart namngjeven av dei etter Fred J. Jacka, ein fysikar på ekspedisjonen.[1]
| Jackabreen | |||
| isbre | |||
.svg) | |||
| Land |  Australia
| ||
|---|---|---|---|
| Stad | Heardøya | ||
| - koordinatar | 53°0′S 73°20′E / 53.000°S 73.333°E | ||
 Jackabreen 53°00′00″S 73°20′00″E / 53°S 73.333333333333°E | |||
Kjelder endre
- ↑ «Jacka Glacier». Geographic Names Information System. United States Geological Survey, United States Department of the Interior. Henta 19. oktober 2012.
Bakgrunnsstoff endre
- Map of Heard- og McDonaldøyane, med alle store terrengdetaljar Arkivert 2014-02-11 ved Wayback Machine.
Denne artikkelen inneheld stoff som er offentleg eige frå United States Geological Survey-artikkelen «Jackabreen» (innhald frå Geographic Names Information System).