Johannes Stark
Johannes Stark (15. april 1874–21. juni 1957) var ein tysk fysikar. I 1913 oppdaga han Stark-effekten, dvs forskyving og oppsplitting av atoms og molekyls spektrallinjer i eit elektrisk felt.
| Johannes Stark | |||
 | |||
| Fødd | Johannes Nikolaus Stark 15. april 1874 Freihung i Det tyske keisarriket | ||
|---|---|---|---|
| Død | 21. juni 1957 (83 år) Traunstein i Vest-Tyskland | ||
| Nasjonalitet | Tyskland | ||
| Område | spektroskopi | ||
| Yrke | fysikar, universitetslærar | ||
| Institusjonar | Julius-Maximilian-universitetet i Würzburg Universitetet i Göttingen RWTH Aachen Ernst-Moritz-Arndt-Universität Greifswald Gottfried Wilhelm Leibniz Universität Hannover Physikalisch-Technische Bundesanstalt | ||
| Alma mater | Universitetet i München | ||
| Doktorgradsrettleiar | Eugen von Lommel | ||
| Kjend for | Stark-effekt | ||
| Ektefelle | Luise Uepler | ||
| Medlem | Deutsche Akademie der Naturforscher Leopoldina Accademia Nazionale dei Lincei | ||
Han vart tildelt Nobelprisen i fysikk i 1919.
Etter andre verdskrigen vart han dømd til fire års fengsel for sin aktive innsats for ein «arisk» fysikk i motsetnad til den «jødiske» fysikken til Albert Einstein og Werner Heisenberg. Grunntanken, som ein annan Nobelprisvinnar, Philipp Lenard, utvikla i firebindsverket sitt Deutsche Physik frå 1935, var at alt menneskeverk, inkludert vitskap, avspeglar rasen til skaparen, slik at tysk fysikk var meir eksperimentell og samfunnsnyttig enn den «jødiske», som vart framstilt som spekulativ og abstrakt, fordi ein «ariar» visstnok trekte slutningar frå observasjonar av naturen, medan ein jøde nøgde seg med matematiske formlar.