Olbers-paradokset
det at stjerner som er jamt fordelt i eit statisk univers som i tid og rom er uendeleg, medfører at ein skulle forvente at natthimmelen var sterkt lysande
Olbers-paradokset er det at stjerner som er jamt fordelt i eit statisk univers som i tid og rom er uendeleg, medfører at ein skulle forvente at natthimmelen var sterkt lysande. Men det er han tydelegvis ikkje. Dette vart påpeikt av Heinrich Olbers i 1826, og av fleire andre før han. Paradokset vert lett løyst ved å ta omsyn til at stjernene berre har eksistert ei endeleg tid.
Kjelder endre
- «Olbers' paradoks», Store norske leksikon, 14. februar 2009, henta 13. august 2014