Seingamaljapansk
Seingamaljapansk eller tidleg mellomjapansk (japansk 中古日本語 chūko nihongo) er eit utviklingstrinn av det japanske språket som vart nytta under Heianperioden, som starta i 794 og enda i 1185. Det er etterfyljaren til gamaljapansk, og utvikla seg til mellomjapansk. Litterært klassisk japansk byggjer på seingamaljapansk.
Innleiing endre
Medan gamaljapansk lånte og tilpassa teikn frå det kinesiske skriftsysmet for å skrive japansk, vart dei i den seingamaljapanske perioden også utvikla to nye stavingsalfabet: Hiragana og katakana. Innføringa av desse førte til at det vart lettare å skrive japansk og innleia ein ny literær tidsbolk, med verk som Soga om Genji, Soga om bumbushoggaren, Soga om Ise og så bortetter.
