Wikipedia

Street Fighting Man

«Street Fighting Man»
Singel av the Rolling Stones
frå albumet Beggars Banquet
Språk engelsk
Utgjeve 31. august 1968
Innspelt Mars–april, 1968
Sjanger Rock
Lengd 3:15
Selskap London 45 LON 909 (US)
Komponist Keith Richards, Mick Jagger
Tekstforfattar Mick Jagger, Keith Richards
Låtskrivar(ar) Jagger/Richards
Produsent Jimmy Miller
the Rolling Stones-kronologi 
«Jumpin’ Jack Flash»
(1968) 		«Street Fighting Man» «Honky Tonk Women»
(1969)


«Street Fighting Man» er ein song av the Rolling Stones på albumet deira Beggars Banquet frå 1968. Songen har vorte kalla «den mest politiske songen» til Stones,[1] og musikkmagasinet Rolling Stone rangerte songen på 295. plass på lista deira over dei 500 største songane gjennom tidene.

Inspirasjon endre

Songen vart opphavleg kalla og spelt inn som «Did Everyone Pay Their Dues?», med same musikk men heilt annan tekst. «Street Fighting Man» er kjend som ein av Mick Jagger og Keith Richards sine mest politiske songar. Jagger skreiv visstnok teksten om Tariq Ali etter at Jagger var med på ei antikrigssamling i mars 1968 ved den amerikanske ambassaden i London, då politi til hest prøvde å få kontroll over den 25 000 store menneskemassen.[2][3] Han fann òg inspirasjon i den aukande valden i studentopprøra på Vestbreidda i Paris,[4] som var opptakten til mai 1968.

Bruce Springsteen kommenterte i 1985, etter å ha spelt «Street Fighting Man» som ekstranummer på Born in the U.S.A.-turneen at linja «What can a poor boy do but sing in a rock and roll band?» er ei av dei beste rock and roll-linjene nokon gong.[5]

Innspeling endre

But what can a poor boy do except to sing for a
Rock’N’Roll Band ’cause in sleepy London Town
There's just no place for Street Fighting Man!

Mick Jagger

Innspelinga av «Street Fighting Man» starta ved Olympic Sound Studios i mars 1968 og heldt fram i mai og juni seinare på året. Med Jagger på solovokal og både han og Richards på korvokal, spelte Brian Jones sitar og tambur på songen. Richards speler dei akustiske gitarane på songen, samt bass, som faktisk er det einaste elektriske instrumentet på sporet. Charlie Watts speler trommer medan Nicky Hopkins speler piano, som ein best høyrer mot slutten. Shehani vert spelt av Dave Mason. På tidlege utgåver av «Did Everybody Pay Their Dues», spelte Rick Grech elektrisk bratsj.[6]

Utgjeving endre

Songen vart gjeve ut på Beggars Banquet og som første singel frå plata 31. august 1968. Songen var populær då han kom ut, men nådde berre 48. plass i USA, sidan mange radiostasjonar ikkje ønskte å spele songen på grunn av teksten. Dette forsterka seg då songen vart gjeve ut ei veke etter opprøra under demokratane sin nasjonalkonvent i Chicago i 1968.[7] B-sida var «No Expectations». Singelen vart først gjeven ut i Storbritannia i 1970.

Songen har vorte gjeven ut på samlealbuma Through the Past, Darkly (Big Hits Vol. 2), Hot Rocks 1964-1971, Singles Collection: The London Years (singelutgåva) og Forty Licks. Han har vorte spelt mykje på konsertar opp gjennom åra og er med på konsertalbuma Get Yer Ya-Ya's Out!, Stripped og Live Licks.

Medverkande endre

The Rolling Stones[8]

Andre medverkande

Salslister endre

Liste (1968) Plassering
Austerrike (Ö3 austerriksk Topp 40)[9] 7
Belgia (Ultratop 50 Flandern)[10] 13
Canada Top Singles (RPM)[11] 32
Tyskland (Media Control AG)[12] 7
Nederland (Mega Single Top 100)[13] 5
Sveits (Schweizer Hitparade)[14] 4
US Billboard Hot 100[15] 48
Liste (1971) Plassering
UK Singles (Official Charts Company)[16] 21

Andre utgåver endre

«Street Fighting Man» har vorte spelt av mange artsitar, mellom anna Rage Against the Machine, Rod Stewart, Mötley Crüe, the Ramones, Oasis.

Gitarist Pete Townshend frå the Who har sagt at den stakkato rytmen i «Street Fighting Man» var ein inspirasjon for deira «I’m Free» frå albumet Tommy.[17]

Kjelder endre

  1. ↑ «Street Fighting Man» Arkivert 2010-03-15 ved Wayback Machine.. Rolling Stone. 2004.
  2. ↑ Azania, Malcolm. "Tariq Ali: The time is right for a palace revolution". Vue Weekly. 2008.
  3. ↑ "Street Fighting Man" Arkivert 2010-03-15 ved Wayback Machine.. Rolling Stone. 2004.
  4. ↑ Roy Carr, The Rolling Stones: An Illustrated Record, Harmony Books, 1976. ISBN 0-517-526417. s. 55.
  5. ↑ Marsh, Dave. Glory Days: Bruce Springsteen in the 1980s. Pantheon Books, 1987. ISBN 0-394-54668-7. s. 229-230.
  6. ↑ "Street Fighting Man". timeisonourside.org. 2007.
  7. ↑ Unterberger, Richie. ««Street Fighting Man»». allmusic. 
  8. ↑ Ian McPherson. «Street Fighting Man». Timeisonourside.com. Henta 2. oktober 2016. 
  9. ↑ "The Rolling Stones – Street Fighting Man – Austriancharts.at" (på tysk). Ö3 austerriksk Topp 40. Hung Medien. Henta 26. mars 2018.
  10. ↑ "Ultratop.be – The Rolling Stones – Street Fighting Man" (på nederlandsk). Ultratop 50. Ultratop & Hung Medien / hitparade.ch. Henta 26. mars 2018.
  11. ↑ "RPM Top Singles." RPM. Library and Archives Canada. Retrieved 26. mars 2018.
  12. ↑ "The Rolling Stones - Street Fighting Man". Charts.de. Media Control. Henta 26. mars 2018.
  13. ↑ "Dutchcharts.nl – The Rolling Stones – Street Fighting Man" (på nederlandsk). Mega Single Top 100. Hung Medien / hitparade.ch. Henta 26. mars 2018.
  14. ↑ "The Rolling Stones – Street Fighting Man – swisscharts.com". Den sveitsiske singellista. Hung Medien. Henta 26. mars 2018.
  15. ↑ "Rolling Stones?f=379&g=Singles The Rolling Stones Album & Song Chart History" Billboard Hot 100 for The Rolling Stones. Prometheus Global Media. Henta 26. mars 2018.
  16. ↑ "Chart Stats – Rolling Stones – Street Fighting Man" UK Singles Chart. Chart Stats. Henta 26. mars 2018.
  17. ↑ «I'm Free» Arkivert 2007-02-24 ved Wayback Machine.. www.thewho.net. 2001.

Bakgrunnsstoff endre

302:
 «Get Up - Stand Up» 
Bob Marley and the Wailers 		Plassering på lista til Rolling Stone frå 2010 over dei 500 beste songane gjennom tidene
301 «Street Fighting Man» 
The Rolling Stones 		300:
 «Black Dog» 
Led Zeppelin
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Street_Fighting_Man&oldid=3438909»