Ђ

Det kyrilliske alfabetet
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	Ё	Є	Ж	Ѕ	З
И	І	Ї	Й	Ј	К	Л
Љ	М	Н	Њ	О	П	Р
С	Т	Ћ	Ќ	У	Ў	Ф
Х	Ц	Ч	Џ	Ш	Щ	Ъ
	Ы	Ь	Э	Ю	Я
Utgåtte teikn
Ҁ	Ѹ	Ѡ	Ѿ	Ѻ	Ѣ	ІА
Ѥ	Ѧ	Ѫ	Ѩ	Ѭ	Ѯ	Ѱ
		Ѳ	Ѵ	Ѷ

Ђ, transkribert đ på norsk,^[1] er ein kyrillisk bokstav som blir brukt til å skriva serbisk og montenegrinsk. Han representerer ein stemd alveolo-palatal affrikat /d͡ʑ/, og er den sjette bokstaven i det serbiske alfabetet

Bokstaven blei utforma på førespurnad frå Vuk Stefanović Karadžić.^[2] Det blei laga fleire forslag til utforming (eit av Pavle Solarić, eit anna av Gligorije Geršić). Varianten som blei teken i bruk blei utforma av Lukijan Mušicki;^[3]^[4]^[2] som modifiserte bokstaven Ћ. Denne igjen bygde på den gammalkyrilliske bokstaven Ꙉ.^[2] Den nye bokstaven blei teken med i Karadžić si ordbok frå 1818, og blei deretter allment utbreidd.^[2]

Kjelder

↑ «Transkripsjon av serbisk og montenegrinsk» (PDF). sprakradet.no. Henta 7. november 2023.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Maretić, Tomislav. Gramatika i stilistika hrvatskoga ili srpskoga književnog jezika, s. 14-15. 1899.
↑ Lalević, Miodrag S. (1953). Potsetnik iz srpskohrvatskog jezika i pravopisa: s pravopisnim i jezičkim savetnikom. Rad. s. 75. «Облик му је у Вуковој азбуци дао песник Лукијан Мушицки»
↑ Петар Ђорђић. Историја српске ћирилице. Београд, 1971.

Denne artikkelen bygger på «Dje» frå Wikipedia på engelsk, den 7. november 2023.

[1] «Transkripsjon av serbisk og montenegrinsk» (PDF). sprakradet.no. Henta 7. november 2023.

[Maretić-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Maretić, Tomislav. Gramatika i stilistika hrvatskoga ili srpskoga književnog jezika, s. 14-15. 1899.

[Lalević1953-3] Lalević, Miodrag S. (1953). Potsetnik iz srpskohrvatskog jezika i pravopisa: s pravopisnim i jezičkim savetnikom. Rad. s. 75. «Облик му је у Вуковој азбуци дао песник Лукијан Мушицки»

[4] Петар Ђорђић. Историја српске ћирилице. Београд, 1971.

[1]

[2]

[3]

[4]