Eddie Cochran
Eddie Cochran (3. oktober 1938–17. april 1960) var ein amerikansk rock and roll-pioner som i den korte karrieren sin hadde ein liten men varig innverknad på rockemusikken gjennom gitarspelinga si. Rockabilly-songane til Cochran, som «C'mon Everybody», «Somethin' Else» og «Summertime Blues», fanga tenåringsfrustrasjonen og begjæret seint i 1950- og tidleg i 1960-åra.[1] Han døydde i ei trafikkulukke i London, der både forloveden og songaren Gene Vincent overlevde. Han rekte å gje ut tre album før han døydde, og ei rekkje tidlegare uutgjevne opptak har òg kome sidan.
| Eddie Cochran | |||
 | |||
| Fødd | 3. oktober 1938 Albert Lea i Minnesota | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | Albert Lea | ||
| Død | 17. april 1960 (21 år) Chippenham i Wiltshire i England | ||
| Dødsstad | Bath | ||
| Fødenamn | Edward Raymond Cochran | ||
| Opphav | USA | ||
| Aktiv | 1953–1960 | ||
| Sjanger | Rock and roll, rockabilly | ||
| Instrument | Gitar, vokal | ||
| Kjende instrument | Gretsch 6120 | ||
| Plateselskap | Liberty | ||
| Verka som | Songar, låtskrivar, musikar | ||
| Sambuar med | Sharon Sheeley | ||
| Prisar | Rock and Roll Hall of Fame | ||
På trass av den korte karrieren sin, har Cochran hatt ei stor tyding for rockemusikk sidan. Han var ei inspirasjonskjelde både for beat- og mod-rørslene på 1960-talet og punk-rørsla på 1970-talet. Songane hans har seinare vorte spelt av blant andre The Who, The Beach Boys, Sid Vicious, The White Stripes og Paul McCartney. I 1987 vart han innlemma i Rock and Roll Hall of Fame. Cochran var ein av dei største inspirasjonskjeldene til Joachim Nielsenog Jokke & Valentinerne-songen «Kong Eddie», frå albumet Frelst! er ein hyllestsong til ære for Eddie Cochran.
Diskografi
endrePlasseringane er frå Billboard Hot 100.
Singles
endre- «Sittin' In The Balcony» med «Dark Lonely Street» (Februar 1957) #18
- «Drive In Show» med «Am I Blue?» (Juli 1957) #82
- «Jeannie Jeannie Jeannie» med «Pocketful Of Hearts» (Januar 1958) #94
- «Summertime Blues» med «Love Again» (Juli 1958) #8
- «C'mon Everybody» med «Don't Ever Let Me Go» (Oktober 1958) #35
- «Teenage Heaven» med «I Remember» (Februar 1959) #99
- «Somethin' Else» med «Boll Weevil» (Juli 1959) #58
Amerikanske album
endre- Singin' To My Baby Liberty LRP-3061 (November 1957)[2]
- 12 of His Biggest Hits Liberty LRP-3172 (April 1960) gjeve ut på ny som The Eddie Cochran Memorial Album (Mai 1960)
- Never To Be Forgotten Liberty LRP-3220 (Januar 1962)[2]
- Summertime Blues Sunset SUS-5123 (August 1966)
- Legendary Masters Series United Artists UAS 9959 (January 1972)
- The Very Best Of Eddie Cochran (1975)
- Singin' To My Baby (1981)
- Great Hits (1983)
- On The Air (1987)
- The Best Of Eddie Cochran (1987)
- Greatest Hits Curb Records (1990)
- Singin' to My Baby and Never To Be Forgotten EMI Records (1993)
Britiske album
endre- Cherished Memories (Desember 1962)
- My Way (September 1964)
- The Legendary Eddie Cochran (Juni 1971)
- The Many Sides Of Eddie Cochran (1974)
- 20th Anniversary Album (Mars 1980)
- The Best Of Eddie Cohran Liberty-EMI U.K. (1985)
- The Very Best of Eddie Cochran (June 2008)
- Eddie Cochran Story (6 juli 2009)
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Eddie Cochran» frå Wikipedia på engelsk, den 30. september 2011.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ «Eddie Cochran Biography». The Rock and Roll Hall of Fame and Museum. Arkivert frå originalen 15. august 2018. Henta 30. september 2011.
- ↑ 2,0 2,1 CD liner notes: Eddie Cochran, Singin' To My baby & Never To be Forgotten, 1993 EMI Records
- Denne artikkelen bygger på «nb:Eddie Cochran|Eddie Cochran]]» frå nb], den 30. september 2011.