Gustav Natvig-Pedersen
Gustav Natvig-Pedersen (18. august 1893–27. juli 1965) var ein lærar og politikar frå Stavanger. Han var stortingsrepresentant for Arbeidarpartiet frå 1937 til 1953, stortingspresident 1950-53.
Gustav Natvig-Pedersen | |||
Fødd | 18. august 1893 Stavanger kommune | ||
---|---|---|---|
Død | 27. juli 1965 (71 år) | ||
Statsborgar av | Noreg | ||
Parti | Arbeidarpartiet | ||
Yrke | lingvist, politikar, filolog | ||
Utdanna ved | London School of Economics | ||
Barn | Kari Helliesen | ||
Medlem | Den Norske Nobelkomite | ||
Alle verv |
|
Liv og gjerning
endreNatvig-Pedersen var son til ein seglmakar. Sjølv tok han studenteksamen i 1911 og fullførte deretter fyrste avdeling på Krigsskulen. I 1913 vart han vernepliktig offiser og i 1920 premierløytnant. Han studerte ved Universitetet i Oslo og vart cand.philol. i 1919.
Frå 1919 var Natvig-Pedersen overlærar ved Stavanger katedralskole, seinare var han lektor same staden. År 1928 studerte han ved London School of Economics, og under eit tilhald i USA i 1932 studerte han ved Brookwood Labor College i New York. Frå 1946 var han rektor ved St. Svithuns skole i Stavanger, ei stilling han hadde til 1962.
Under andre verdskrigen var Natvig-Pedersen i mars 1942 mellom dei mange lærarane som vart arrestert for å ha nekta å melde seg inn den NS-styrte lærarunionen, og sat internert på Jørstadmoen og seinare i Kirkenes. I mars 1943 vart han arrestert på ny og var fange på Grini i Noreg, til han frå 8. mai 1943 sat i konsentrasjonsleiren Sachsenhausen i Tyskland, heilt til Nazi-Tyskland kapitulerte våren 1945.
Natvig-Pedersen hadde fast plass i bystyret i Stavanger frå 1922 til 1963. Han var stortingsrepresentant for Arbeidarpartiet og kjøpstadene i Vest-Agder og Rogaland frå 1937 til 1953. Åra 1936-39 var han medlem av landsstyret i Arbeidarpartiet. I den fyrste fireårsperioden etter verdskrigen var han visepresident i Stortinget og nestformann i Militærkomiteen. Deretter var han i perioden 1950-53 stortingspresident og formann i Valkomiteen.
Natvig-Pedersen var nestformann i Nobelkomiteen frå 1949 til han døydde. Gjennom åra hadde han elles ei mengd tillitsverv. I 1962 vart han utnemnd til kommandør av St. Olavs Orden.