Joe Meek
Robert George Meek eller Joe Meek (5. april 1929–3. februar 1967) var ein plateprodusent og låtskrivar frå England og rekna som ein av dei første og mest oppfinnsame sjølvstendige produsentane i verda.
| Joe Meek | |||
| Fødd | 5. april 1929 Newent i Gloucestershire i England | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | Newent | ||
| Død | 3. februar 1967 London i England | ||
| Dødsstad | London | ||
| Fødenamn | Robert George Meek | ||
| Alias | Robert Duke, Peter Jacobs | ||
| Opphav | London | ||
| Aktiv | 1954 - 1967 | ||
| Sjanger | Pop Rock | ||
| Plateselskap | Triumph (medeigar), Pye Nixa, Piccadilly, Decca, Ember, Oriole, Columbia, Top Rank, HMV, Parlophone USA: Tower, London, Coral | ||
| Verka som | Plateprodusent, Låtskrivar | ||
| Prisar | Ivor Novello-prisen | ||
Den mest kjende songen han arbeidde på var hitten til The Tornados, «Telstar» i 1962, som var den første singelen av eit britisk band som gjekk til topps på den amerikanske singellista. Han låg òg fem veker på toppen av den britiske lista og Meek fekk ein Ivor Novello Award for produksjonen same året.
Andre store hittar som han arbeidde på var «Don't You Rock Me Daddy-O» og «Cumberland Gap» av Lonnie Donegan (som lydteknikar), «Johnny Remember Me» av John Leyton, «Just Like Eddie» av Heinz, «Angela Jones» av Michael Cox og «Have I the Right?» av The Honeycombs. Meek sitt konseptalbum I Hear a New World vert rekna som ein milepåle i moderne musikk for den nyskapande bruken av elektroniske lydar.
Joe Meek produserte òg musikk for filmar, mellom anna Live It Up! i 1963.
Perioden med kommersiell suksess som produsent var kortvarig og Meek fekk etter kvart stor gjeld og vart deprimert. 3. februar 1967 tok han livet av husvertinna si med ei hagle, før han skaut seg sjølv.
Meek var ein pioner innan musikkproduksjon. På ei tid då mange lydteknikarar gjekk kledd i kvite laboratoriefrakkar, spelte han inn musikk i sitt eige studio og var aldri redd for å manipulere lyden for å skape effektane han var ute etter. Då han spelte inn «Johnny Remember Me», var til dømes fiolinane plassert i trappene, trommerslagaren nesten på badet, og blåserekka stod i ein annan etasje. Han var av dei første som fysiske separerte instrumenta, og handsama instrument og stemmer med ekko og klang, og køyrte lydsignala gjennom sine eigne heimelagde elektroniske utstyr.
Litteratur endre
- John Repsch: The Legendary Joe Meek (1989) ISBN 1-901447-20-0
- Barry Cleveland: Creative Music Production - Joe Meek's BOLD Techniques (2001) ISBN 1-931140-08-1
- Nick Moran with James Hicks: "Telstar - The Joe Meek Story", (2007) ISBN 978-1-84002-588-0[1]
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «Joe Meek» frå Wikipedia på engelsk, den 27. september 2008.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Tony Kent Holloway Road Hit Factory (Intervju 2007) www.redferns.com
- ↑ http://www.oberonbooks.com/ Oberon Books