Sauebrevet
Sauebrevet (færøysk Seyðabrævið, dansk Fårebrevet) frå 24. juni 1298 er det eldste dokumentet til Færøyane. Dokumentet omhandlar reglar for landbruket på Færøyane. Brevet er skrive på norrønt, sannsynlegvis av biskop Erlendur av Færøyane.
Sauebrevet er eit supplement til den norske gulatingslova frå 1274. Det eksisterer i dag to avskrifter av Sauebrevet, den eine er i nasjonalarkivet i Tórshavn, og den andre på Universitetsbiblioteket i Lund i Sverige.
Sauebrevet er ei viktig kjelde for å forstå samfunnet på Færøyane i mellomalderen, spesielt betalingssystema. Mange av reglane i Sauebrevet har vore gjeldande heilt opp til moderne tid. I motsetning til Færingesoga som vart skriven på Island, er Sauebrevet sannsynlegvis skrive på Færøyane. Språket i brevet har særdrag som syner at det oldfærøyske språket alt i høgmellomalderen skilde seg litt frå det gammalnorske med særfærøyske omgrep.
Lovinnhaldet endre
Paragrafane i Sauebrevet omhandlar
- Reglar om at saueeigaren skal prove eigarskapen før slakting
- Om å gå på framand mark
- Om ein sau er på framand mark
- Om korleis ein tem ville sauer
- Om å merkje sauene. Presisering av at endring av den første merkinga er rekna som tjuveri.
- Om aggressive gjetarhundar, erstatningsplikt og om talet på sauer på ei mark
- Om kor lang fristen er ved ei åtvaring frå styremaktene
- Om plikta til å melde inntrenging på framand mark
- Om å temje ville sauer – andre del
- Om å forpakte land
- Om uønskte gjester og fattiges rett
- Om vitne
- Om bevertningsutgifter
- Om etablering og busetjingsrett
- Om fordeling av kvalkjøtt
- Om drivgods
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «Fårebrevet» frå Wikipedia på dansk, den 10. august 2009.
