Seven Bridges Road
| Seven Bridges Road Singel av Steve Young frå albumet Rock Salt & Nails | ||
| B-side |
«Many Rivers» | |
|---|---|---|
| Utgjeve | 1969 | |
| Innspelt | 1969 | |
| Sjanger | Country | |
| Lengd | 3:22 | |
| Selskap | Reprise | |
| Låtskrivar(ar) | Steve Young | |
| Produsent | Paul Tannen | |
| Seven Bridges Road Singel av Eagles frå albumet Eagles Live | ||
| B-side |
«The Long Run (live)» (4:08) | |
|---|---|---|
| Utgjeve | 15. desember 1980 | |
| Innspelt | 28. juli 1980 | |
| Sjanger | Country | |
| Lengd | 3:02 | |
| Selskap | Asylum 2051 | |
| Låtskrivar(ar) | Steve Young | |
| Produsent | Bill Szymczyk | |
| Eagles-kronologi | ||
| «I Can't Tell You Why» (1980) |
Seven Bridges Road | «Get Over It» (1994)
|
«Seven Bridges Road» er ein song skriven av den amerikanske musikaren Steve Young, spelt inn i 1969 for hans Rock Salt & Nails. Han har sidan blitt spelt inn av mange andre artistar, mellom anna av Eagles i 1980.
Bakgrunn
endreSteve Young var inspirert til å skrive «Seven Bridges Road» under eit opphald i Montgomery i Alabama tidleg i 1960-åra: i følgje Young «viste nokre vener meg ein veg ut av byen...etter du hadde kryssa sju bruer var du i eit område med ein skogsveg. Skjeggvifteblomar hang i trea og det var gamle gardar med gamle gjerde og gravplassar og kyrkjer og bekkar. Det verka som ein Disney-fantasi. Folk drog dit for å kome seg unna alt. Eg trudde venene mine fann på namnet 'Seven Bridges Road', men eg fann seinare ut at han hadde hatt dette namnet i over hundre år.»[1]
Young skreiv «Seven Bridges Road» i midten av 1960-åra. «Seven Bridges Road» var opphavleg ikkje meint for albumet Rock Salt & Nails, då produsenten Tommy LiPuma ikkje ønskte at han skulle spele originale songar, berre tolke andre viser og countrystandarar.[2]
Young sa: «Ein dag var me tom for songar å spele inn i studio...[3] Eg byrja å spele 'Seven Bridges Road'. LiPuma sa 'Du veit eg ikkje vil høyre originale ting. Men [gitaristen] James Burton sa: 'Hei, denne songen er bra og han er klar, la oss spele han inn...[2] Etter han var innspelt innrømde LiPuma at songen var god, original eller ikkje.»[3] Etter Rock Salt & Nails, spelte Young inn songen to gonger til, i 1972 på albumet Seven Bridges Road og i 1978 på No Place to Fall.
Eagles-versjonen
endreEagles spelte inn «Seven Bridges Road» for Eagles Live, og etterlikna Iain Matthews-versjonen frå 1973. Bandmedlemmet Don Felder, sa at då Eagles først byrja å spele på stadion, varma gruppa opp til konserten i garderoben me å synge «Seven Bridges Road». Kvar konsert opna med at dei fem medlemmane song «Seven Bridges Road» acapella inn i ein enkel mikrofon. Felder hugsa at det «blåste [publikum] bort. Det var alltid ein samlande augneblink, alle fem stemmene kom saman i harmoni.»[4] Etter albumet Hotel California kom ut erstatta tittelsporet «Seven Bridges Road» som konsertopnaren til Eagles.[4] Songen vart henta inn att i 1980 og gjeven ut på Eagles Live i november 1980. Versjonen vart gjeven ut som singel med «The Long Run» (live) som B-side. Singelen nådde 21. plassen på den amerikanske Billboard Hot 100 og vart den siste topp 40-hitten deira fram til «Get Over It» i 1994. «Seven Bridges Road» vart òg den tredje Eagles-singelen som gjekk inn på Billboard C&W-lista med ein 55. plass.[5]
Andre versjonar
endre- 1970 - Eddy Arnold på albumet hans Standing Alone
- 1970 - Joan Baez på albumet hennar One Day at a Time som ein duett med Jeffrey Shurtleff
- 1970 - Rita Coolidge på albumet hennar Rita Coolidge
- 1970 - Tracy Nelson/Mother Earth på albumet hennar Bring Me Home
- 1973 - Ian Matthews på albumet hans Valley Hi
- 1981 - Neal Hellman på albumet hans Appalachian Dulcimer Duets
- 1982 - Josh Graves på albumet hans King of the Dobro
- 1982 - Lonzo and Oscar på albumet deira Old and New Songs
- 1983 - Atlanta spelte inn «Seven Bridges Road» under innspelinga til Pictures, men han vart berre gjeven ut som B-side til singelen «Sweet Country Music» (#5 C&W 1984)
- 1990 - The Carter Family på albumet deira Wildwood Flower
- 1996 - FireHouse på albumet deira Good Acoustics
- 1998 - Ricochet
- 2001 - Dolly Parton på albumet hennar Little Sparrow. Parton var ein fan av Eagles-versjonen på grunn av harmoniane. Ho song harmoni med systrene Becky og Sonya Isaacs.
- 2003 - Jimmy Bowen & Santa Fe på albumet deira A Place So Far Away
- 2006 - Dolly Parton-samlinga The Acoustic Collection: 1999-2002 inneheld ein miks av Little Sparrow-versjonen med vokal av Kasey Chambers, Norah Jones og Sinéad O'Connor.
- 2007 - Alan Jackson spelte inn songen for albumet Live at Texas Stadium med George Strait og Jimmy Buffett.
- 2007 - Nash Street på albumet deira Carry On
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Seven Bridges Road» frå Wikipedia på engelsk, den 18. oktober 2015.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Felder, Don; Holden, Wendy (2008). Heaven and Hell: My Life in the Eagles (1974–2001). Wiley & Sons. ISBN 978-0-4704-5042-0.
- Mann, Brent (2005). Blinded by the Lyrics. Citadel Press. ISBN 0-8065-2695-5.
- ↑ «Interview: Steve Young». Music-Illuminati.com. Henta 17. oktober 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Einarson, John (2001). Desperados: the roots of countryrock. New York: 1st Cooper Square Press. s. 124. ISBN 978-0-8154-1065-2.
- ↑ 3,0 3,1 «American Songwriter». Henta 17. oktober 2015.[daud lenkje]
- ↑ 4,0 4,1 Felder, Don (2008). Heaven and Hell: My Life in the Eagles (1974–2001). Hoboken NJ: John Wiley & Sons. s. a 124 b 181. ISBN 978-0470450420.
- ↑ «Eagles chart history». Allmusic. Henta 20. september 2010.