Sarah av Thin Lizzy
| Sarah Singel av Thin Lizzy frå albumet Black Rose: A Rock Legend | ||
| B-side |
Got to Give It Up | |
|---|---|---|
| Utgjeve | September 1979 [1] | |
| Sjanger | pop | |
| Lengd | 3:32 | |
| Selskap | Vertigo | |
| Låtskrivar(ar) | ||
| Produsent |
| |
| Thin Lizzy-kronologi | ||
| «Got to Give It Up» (1979) |
Sarah | «A Merry Jingle» (1979)
|
«Sarah» er ein popsong frå 1979 av den irske rockegruppa Thin Lizzy, gitt ut på albumet deira Black Rose: A Rock Legend. Songen vart skrive av frontmannen til bandet Phil Lynott og gitaristen Gary Moore om den nyfødde dottera til Lynott. Songen vart òg gitt ut som singel, og dukka opp på fleire samlealbum, inkludert Wild One: The Very Best of Thin Lizzy. Songen vart aldri framført live av Thin Lizzy, men han vart adoptert som ein konsertfavoritt av Lynott sitt post-Thin Lizzy-prosjekt, Grand Slam,[2]:150 og var med på Live in Sweden 1983, ei innspeling med solobandet til Lynott.
Denne songen er ikkje knytt til ein annan Thin Lizzy-song med tittelen «Sarah», skrive til bestemora til Lynott, frå deira andre album, Shades of a Blue Orphanage.[3]:172
På tidlege amerikanske utgivingar av Black Rose vart songen feilaktig kalla «My Sarah».
Innspeling endre
«Sarah» vart spelt inn i Morgan Studios i Willesden, og Moore gjorde alt gitararbeidet, medan amerikanske Mark Nauseef spelte trommer. Ingen av dei andre medlemmene i Thin Lizzy (gitaristen Scott Gorham og trommeslagaren Brian Downey) spelte på songen, noko som tyder på at «Sarah» opphavleg var tiltenkt eit soloalbum med Phil Lynott.[4]:105 Ein annan amerikansk musikar, Huey Lewis, var med og spelte det karakteristiske munnspel-partiet. Lewis hadde vore medlem av Clover, eit band som hadde varma opp for Thin Lizzy på tidlegare turnear.[3]:124 Moore stadfesta at songen for det meste vart komponert på akustisk gitar, for det meste av han sjølv, og at dei brukte ein trommemaskin. «Det var ikkje eingong meint å vera for Thin Lizzy... Eg trudde han kunne enda opp på soloplata til Phil,» la han til, og meinte at songen berre dukka opp på Black Rose fordi Lynott mangla eitt spor til albumet. Han rosa òg produksjonen til Tony Visconti og den lagdelte gitaren i soloen. Rundt melodien sa han at han ikkje kunne hugsa kvar han fekk ideen frå: «Eg stal han truleg frå Jan Hammer eller nokon.»[3]:172
Plateomslag og video endre
Det vart produsert tre ulike omslag for singelen, kvart med ulike medlemmer av gruppa, eitt kvar for Lynott (biletet), Gorham og Downey, sjølv om verken Gorham eller Downey spelte på songen. Moore hadde allereie forlate gruppa då singelen vart gitt ut, og slutta under ein amerikansk turné i juli 1979.[5]:147
Den tilhøyrande videoen til songen vart filma i byrjinga av oktober i Hewitt Studios, og regissert av David Mallet. Han viste Lynott syngja songen til ei rekkje jenter, før Gorham dukka opp på scena mot slutten og mima teksten til songen var ferdig.[4]:116
Salslister endre
Singelen nådde 24. plassen på UK Singles Chart,[6] og 26. plassen i Irland.[7]
Songen vart framført på det britiske BBC TV-listeprogrammet Top of the Pops i 1979. november etter at Moore hadde forlate bandet. Downey var òg fråverande, og vart for denne framferda erstatta av Clive Edwards, den gong trommeslagaren i Wild Horses. Full besetning var Lynott, Gorham, Edwards og den nye gitaristen Dave Flett, slik at berre Lynott var til stades av musikarane som hadde spelt inn songen.[8]
Medverkande endre
- Phil Lynott – bassgitar, solovokal
- Gary Moore – sologitar, korvokal
- Mark Nauseef – trommer (berre A-sida)
- Huey Lewis – munnspel (berre A-sida)
- Brian Downey – trommer (berre B-sida)
- Scott Gorham – sologitar (berre B-sida)
Andre versjonar endre
Songen vart spelt av det serbisk bandet Orthodox Celts i 2007 på albumet deira One, Two... Five.
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «Sarah (Thin Lizzy song)» frå Wikipedia på engelsk, den 25. april 2023.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ «Thin Lizzy singles UK cat no.».
- ↑ Alan Byrne, «Philip Lynott: Renegade of Thin Lizzy», Mentor, 2012
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Mark Putterford, «Philip Lynott: The Rocker», Castle, 1994
- ↑ 4,0 4,1 Alan Byrne, «Thin Lizzy: Soldiers of Fortune», Firefly, 2004
- ↑ Stuart Bailie, «The Ballad of the Thin Man», Boxtree, 1996.
- ↑ «Thin Lizzy». Official Charts Company. Henta 25. april 2023.
- ↑ «Thin Lizzy på hitlistene». Roisin Dubh Trust. Henta 25. april 2023.
- ↑ «Thin Lizzy TV and Radio 1975–79». Peter Nielsen's Thin Lizzy Guide. Henta 21. desember 2014.