2. søndag i påsketida
2. søndag i påsketida, før kalla 1. sundag etter påske, quasi modo geniti, quasimodogeniti eller berre quasimodo, av dei latinske orda i introitussalmen for dagen, «.. som nyfødde born ...» (1. Pet. 2,2)[1] er sundagen som avsluttar påskeoktaven, som byrjar påskedagen. Fleire av dei gammaltestamentlege festane varte ei veke, slik at sjølve festdagen vart feira på nytt den åttande dagen. I oldkyrkja var dagen òg kalla kvitesundagen eller kvitkledesundagen, fordi dei som var døypte på påskevaka eller påskedagen, tok av seg dei kvite kleda denne sundagen.
Evangelitekstane i påsketida (sundagane etter påske) er i hovudsak henta frå evangeliet etter Johannes, medan brevtekstane i hovudsak er henta frå dei katolske breva, det vil seie Brevet til hebrearane og Johannes’ tredje brev.
Kjelder
endre- Nils Johan Stoa og Per-Øivind Sandberg: Våre røtter Cappelen 2001 ISBN 82-02-20848-3
- Paul Erik Wirgenes: Fra søndag til søndag Verbum Forlag 2006 ISBN 87-543-1068-8
- Norsk Allkunnebok