Kondoeffekt

Kondoeffekt er ein effekt som er avhengig av temperatur og som aukar til dømes elektrisk motstand, varmekapasitet, magnetiseringsevne og evne til å produsere termoelektrisitet i ikkje-magnetiske metall med små mengder magnetisk forureining.

Effekten vart først skildra av Jun Kondo, som nytta ein tredjeordens perturbasjonsteori på probelmet, som føresåg spreiingsraten til ytre elektron i magnetisk forureining når temperaturen går mot 0 K.^[1] Den temperaturavhengige motstanden vert skriven som:

$\rho (T)=\rho _{0}+aT^{2}+c_{m}\ln {\frac {\mu }{T}}+bT^{5},$

der ρ₀ er den gjenverande motstanden, aT² syner fordelinga frå Fermi-væskeeigenskapar, og leddet bT⁵ kjem frå gittervibrasjonar. a, b og c_m er konstantar.

Kjelder

Denne artikkelen bygger på «Kondo effect» frå Wikipedia på engelsk, den 27. oktober 2013.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:

↑ Kondo, Jun (1964). «Resistance Minimum in Dilute Magnetic Alloys». Progress of Theoretical Physics (free access)|format= requires |url= (hjelp) 32: 37. Bibcode:1964PThPh..32...37K. doi:10.1143/PTP.32.37.

[1] Kondo, Jun (1964). «Resistance Minimum in Dilute Magnetic Alloys». Progress of Theoretical Physics (free access)|format= requires |url= (hjelp) 32: 37. Bibcode:1964PThPh..32...37K. doi:10.1143/PTP.32.37.

[1]