Seingamaljapansk

Seingamaljapansk eller tidleg mellomjapansk (japansk 中古日本語 chūko nihongo) er eit utviklingstrinn av det japanske språket som vart nytta under Heianperioden, som starta i 794 og enda i 1185. Det er etterfyljaren til gamaljapansk, og utvikla seg til mellomjapansk. Litterært klassisk japansk byggjer på seingamaljapansk.

Innleiing

Medan gamaljapansk lånte og tilpassa teikn frå det kinesiske skriftsysmet for å skrive japansk, vart dei i den seingamaljapanske perioden også utvikla to nye stavingsalfabet: Hiragana og katakana. Innføringa av desse førte til at det vart lettare å skrive japansk og innleia ein ny literær tidsbolk, med verk som Soga om Genji, Soga om bumbushoggaren, Soga om Ise og så bortetter.

Denne språkartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.