Asiento
Asiento var ein avtale mellom Spania og andre land som gav dei andre landa løyve til å selje folk som slavar i dei spanske koloniane mellom 1543 og 1834. I britisk historie refererer dette vanlegvis til ein avtale mellom Spania og Storbritannia frå 1713 som omhandla tilgangen til afrikanske slavar for dei spanske territoria i Amerika. Den britiske regjeringa gav desse rettane til Sørhavskompaniet.
Avtalen vart først gjeven til republikken Genova og Portugal, vart avtalen i 1701 gjeven av Filip V av Spania til det franske Guinea-selskapet (som på denne tida òg vart kalla «Asiento-selskapet»). Ved freden i Utrecht i 1713 fekk England og det engelske Sørhavskompaniet (South Sea Company) monopol på denne handelen dei neste 30 åra. Det mest merkverdige i denne Asiento-avtalen var at selskapet saman med 4800 slavar årleg kunne sende eit «Asiento-skip» med 500 tonn varer til same stad der slavane vart innført. På denne måten mjukna det harde kommersielle monopolet Spania heldt fast på i koloniane sine, og gjennom omfattande smugling klarte England ytterlegare å auke handelssambandet sitt med dei spanske koloniane. Dette førte alt i 1739, før dei 30 åra var over, til krig mellom England og Spania, krigen om øyra til Jenkins. Ved freden i Aachen i 1748 gjeldt Asiento-avtalen enno i fire år for Sørhavskompaniet, men i 1750 gjekk avtalen ut mot at Spania betalte ei erstatning på 100 000 pund.
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Asiento» frå Wikipedia på svensk, den 29. mai 2011.