Christine Dorothea Lachs

Christine Dorothea Lachs (fødd 1672; død etter 1716) var ein tysk diktar og librettist.

Christine Dorothea Lachs
Statsborgarskap	Tyskland
Fødd	1672 Hannover
Død	1716 (44 år)
Yrke	skribent

Liv og virke

Christine Dorothea Lachs var ei av de fire døtrene til den kursaksiske hoffkapellmeisteren Nicolaus Adam Strungk. Han var leiar for operaen i Leipzig, og som søstrene sine opptrådte ho sannsynlegvis på denne scena. I 1701 gifta ho seg med Johann David Lachs frå Regensburg som var prest i Dresdner Kreuzkirche, men han døydde allereie i 1709 og etter det levde ho som enke.

For Georg Philipp Telemann omsette ho tre operalibrettoar frå italiensk til tysk:

• Germanicus (Leipzig 1704/1710)
• Der lachende Democritus (Leipzig 1704)
• Cajus Caligula (Leipzig 1704)

I leksikonet Teutschlands Galante Poetinnen (1715) skreiv Georg Christian Lehms at ho ved sida av å skrive framifrå poesi, utmerka seg med god forstand og høvisk framferd.

Eit av dei mest kjende dikta hennar er «Die schönste Inclination»:

Du fragest / was denn wohl mein freyes Hertz kann binden / Weil es ein schwartzes Aug und Haar nicht fesseln kann? Ob mich ein schöner Leib und Fuß nicht könn entzünden / Die sonst den Weibern leicht die Ketten legten an? So würd ein rother Mund mir etwan wohlgefallen / Ein angenehmer Blick und eine weiße Hand? Doch wisse / werther Freund / von diesen Stücken allen Hat keines noch bisher die Freyheit mir entwandt. Ich tadele zwar nicht die Lobens-werthen Gaben / Die manchem die Natur vor andern mitgetheilt: Doch solt er Schönheit auch als wie Adonis haben / Daß / wie Narcissus er damit zum Brunnen eilt: So kann im minsten diß mein Hertze nicht bewegen / Daß es sich fesseln läßt mit einem Sclaven-Band. Was aber meiner Brust die Netze weiß zu legen / Das ist ein hoher Geist und trefflicher Verstand / Ein wohlberedter Mund / ein ungezwungnes Wesen / Ein auffgeweckter Sinn und unverrückte Treu: Diß hat mein Hertze sich vor jenen außerlesen. Nun sag / ob meine Wahl hierinn zu tadeln sey?

Du spør meg / kva kan mitt frie hjarte binde / Det som ikkje let seg fengsle av svarte auge eller hår? Om ingen vakker kropp 'held fot meg tenner / Slikt kvinner flest legg seg i lenker for? Kan hende fell ein fyldig munn i smak / Eit lystig augnekast, ei hand så kvit som snø? Så vit då dette / vyrde ven / at ingen slike trekk / Har så langt fridomen min stole. Sant nok kan eg òg sjå dei kjærleiks-verde gåver / Som taler til så mange sin natur: Men sjølv ikkje ein med venleiken til Adonis / Som / han lik Narcissus speglar seg i brunnen med: Har nok til at det rører ved mitt hjarte / Slik at det bind seg med eit slave-band. Men det som får meg til å kaste mine garn / Det er ein høgre ånd, ein klårare forstand / Ein munn med vettug tale / ei framferd fri for tvang / Eit kvikt og vakent sinn og truskap fast: Dét får mitt hjarte til å velje éin blant alle andre. Sei no / om dette val kan leggast meg til last?

Litteratur

• Linda M. Koldau: Frauen - Musik - Kultur. Ein Handbuch zum deutschen Sprachgebiet der Frühen Neuzeit. Böhlau, Köln et al. 2005, ISBN 3-41224-505-4.
• Georg Christian Lehms: Teutschlands Galante Poetinnen. Zu finden bey Samuel Tobias Hocker. Trykt av Anton Heinscheidt, Franckfurt am Mayn 1715, s. 89–96 (Digitaliserte tekstar, tysk wikisource).

Bakgrunnsstoff

• Verk av og om Christine Dorothea Lachs i katalogen til det tyske nasjonalbiblioteket