Dialogus de musica
Dialogus de musica er eit musikkteoretisk verk frå om lag 1000 eller noko før. Forfattaren av verket var lenge rekna for å vera Odo av Arezzo,[1] men denne påstanden er trekt i tvil, slik at forfattaren i dag ofte er omtala som Pseudo-Odo. Nokre gjev Odo av Cluny æra for dette verket.[2]
Verket tek føre seg oppbygginga av ein skala, demonstrert gjennom oppdeling av strengen på eit monokord.[3] Slik får ein ein skala på åtte tonar, rekna frå gamut, etter det greske teiknet gamma, altså g. Deretter set ein gjennom utrekning og oppdeling opp ein skala frå A og vidare opp til G. Denne prosessen blir så teken oppatt, slik at ein sistpå har to heile skalaer:
Gamut, A, B, C, D, E, F, G, a, b, b, c, d, e, f, g, aa.
Forfattaren noterer her at det er to verdiar av «vesle b» i andre oktav (opphavet til skillet mellom B og H i moderne teori). Dialogus set og opp ei liste over dei åtte hovudmodalitetane (kyrkjetoneartane).
Ein kan merke seg at inndeling av skalaen her er skyldt den praktiske løysinga ein finn på ein norsk langeleik.
Kjelder
endre- ↑ Clyde Brockett. "Odo 2. Odo of Arezzo", Grove Music Online, ed. L. Macy (accessed May 20, 2006), grovemusic.com (subscription access).
- ↑ Huglo 1969.
- ↑ «C1100 Dialogus». nicolas.meeus.free.fr. Henta 24. juni 2023..
Bibliographie
endre- Pseudo Odon de Cluny, Dialogus de Musica, c1100. Éditions modernes : Gerbert, Scriptores, vol. I, p. 251-264 ; Patristique latine, vol. 133, p. 757-774
- Michel Huglo (1980), «Un nouveau manuscrit du Dialogue sur la musique du Pseudo-Odon (Troyes, Bibliothèque municipale 2142).», Revue d'histoire des textes: 299–314, doi:10.3406/rht.1980.1208
- Michel Huglo (1971), «Der Prolog des Odo zugeschriebenen 'Dialogus de Musica'», Archiv für Musikwissenschaft (på tysk) (Franz Steiner Verlag) 28: 134–146, doi:10.2307/930150
- Michel Huglo (1969), «L'auteur du "Dialogue sur la Musique" attribué a Odon», Revue de Musicologie (Société Française de Musicologie): 119–171, doi:10.2307/927822
- Shin Nishimagi (2007), «Un manuscrit du Dialogus de musica et de l'Epistola de Guy d'Arezzo légué par Ch. E. de Coussemaker: F-Pn Rés. 359 (XIIe s.)» (PDF), 地中海研究所紀要 (東京: 早稲田大学地中海研究所): 155–170
- Adrien de La Fage (1864), Essais de dipthérographie musicale, Paris: Legouix, s. 185–94
Bakgrunnsstoff
endre- The "dialogus" of pseudo-Odo ved tonalsoft.com