Kringkasting

Kringkasting er ei sams nemning for utsending av av informasjon ved hjelp av radiosignal til mange mottakarar.

Kringkastingstårnet Torre de Collserola i Barcelona.

Døme på kringkasting er:

Radiokringkasting
Fjernsynskringkasting
Tekst-tv
Utsending av korte mobiltelefonmeldinger til mange mottakarar
Utsending av vêrmelding og nyhende for sjøfarande frå kystradiostasjonar og lufttrafikktenesta.
Utsending av naudmelding eller hastemelding frå hav- eller luftgåande fartøy eller stasjonar på land.

Om ordet kringkasting

Ordet «kringkasting» kjem av engelsk «broadcasting». Fram til godt ut i 1920-åra vart den engelske nemninga mykje nytta. Etter kvart kom spørsmålet opp om kva broadcasting skulle heita på norsk. Avisa Aftenposten sitt radiobilag, Radio-Nyt, utlyste ei namnekonkurranse ved juletider 1922. Fleire hundre kreative framlegg kom inn. Mellom framlegga kan nemnast «braadkasting», «vidkasting», «rundkasting», «kringmelding», «kringljoming», «radiofon», «rundtelefonering» og «allemannslyd». Aftenposten valde «rundtelefonering» som det beste framlegget. Etter kvart kom trass i dette «kringkasting» meir og meir i bruk. Telegrafdirektør Niels Nickelsen (1871-1956) er rekna som mannen bak ordet, og det vart nytta innan Telegrafverket.

Nye omgrep

Dei siste åra har nye tenester for distrubusjon av lyd og bilete dukka opp. Desse spinn ut frå internett.

Sjå òg

Norske kringkastingsselskap og kanalar
Kringkastar, som anten tyder eit kringkastingsselskap eller ein stor radiosendar.
Norsk Rikskringkasting

Litteratur

Dahl, Hans Fredrik, Hallo-Hallo! : kringkastingen i Norge 1920-1940, Cappelen, Oslo, 1999. ISBN 82-02-18478-9