Lacroix Nunatak
Lacroix Nunatak er ein rygg av ein endemorene, kring 1 nautisk mil (1,9 km) lang og 75 meter over havet, som ligg like sør for ein liten sone med låge klipperike ryggar som stikk opp av det isdekte neset, 2 nautiske mil (3,7 km) sørvest for Cap Margerie på Adelie Coast. Han vart oppdaga i 1931 av British Australian New Zealand Antarctic Research Expedition (BANZARE) som trudde det var eit 300 meter høgt fjell. Han vart namngjeven av Mawson etter den fransk mineralogen Alfred Lacroix, og det same vart Mount Lacroix. Han vart fotografert frå lufta av U.S. Navy Operasjon Highjump i 1946–47, og kartlagd av Den franske antarktisekspedisjonen i 1949–51, som oppretta ein astronomisk kontrollstasjon nær midten av nunataken.
Lacroix Nunatak | |||
nunatak | |||
Land | Antarktis | ||
---|---|---|---|
Stad | Adélie Land | ||
- koordinatar | 66°51′S 141°20′E / 66.850°S 141.333°E | ||
Administrert under | Antarktistraktaten | ||
Lacroix Nunatak 66°51′00″S 141°19′59″E / 66.85°S 141.333°E | |||
Kjelder
endreDenne artikkelen inneheld stoff som er offentleg eige frå United States Geological Survey-artikkelen «Lacroix Nunatak» (innhald frå Geographic Names Information System).