Monoopptak
Monoopptak, eller monofoni, er innan lydteknikk ei nemning ein-kanals lagring og attgjeving[1][2]. Dette er i motsetnad til stereofoni, som har minst to kanalar, og 3D-lyd, som nyttar mange kanalar.
_label.svg)
Ved bruk av mono treng ein berre ein høgtalar; om ein har fleire høyrer ein same lyd i alle. Monofonisk attgjeving har ikkje muligheit for romleg plassering av dei ulike instrumenta.
Monofonisk attgjeving vart nytta medan 78-plater og den fyrste generasjonen langspelplater (mikrorilleplater) var det det vanlegaste distribusjonsformatet for lyd. I 1958 kom dei første stereoplatene i vanleg sal[3] og monoplater vart etter kvart fasa ut.
Sjå òg
endre- Monofoni, einstemtheit
