Optisk telegraf
Optisk telegraf var eit mekanisk system for sendingar av meldingar i tidlegare tider, funne opp i 1792 av franskmannen Claude Chappe.[1] Systemet er basert på at høge master med rørlege armer vart sett opp på stader med godt utsyn, og at ein ved å setje desse armane i ulike stillingar kunne sende meldingar derfrå til ei anna høgd som låg innanfor synsvidda. Meldingane kunne verte sende over store avstandar ved at det vart bygd stasjonar i lange liner, og kvar stasjon i lina tok opp att og sende vidare meldinga som vart sendt frå utgangspunktet. Slike telegrafsamband vart skipa i mange land for både militære og sivile føremål.
Med tida vart det utvikla mange variantar av optiske telegrafsystem. Svensken Abraham Niclas Edelcrantz fann i 1794 fram til eit system med ti klaffar av jarnplater festa til faste tverrstag på masta. Kvar klaff kunne verte stilt anten horisontalt eller vertikalt, og dette gjorde det mogeleg å sende meldingar i koder i samsvar med ei kodebok. Eit tilsvarande system med seks klaffar vart teke i bruk i Noreg for militære føremål.
Sjå òg endre
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «Optisk telegraf» frå Wikipedia på bokmål, den 26. september 2018.
- Wikipedia på bokmål oppgav desse kjeldene:
- Rafto, Thorolf (1955), Telegrafverkets historie 1855-1955, Bergen: John Grieg
- Eckart Roloff: Claude Chappe: Ein Abbé macht den Nachrichten Flügel und erfindet die optische Telegrafie - Revolution! In: Eckart Roloff: Göttliche Geistesblitze. Pfarrer und Priester als Erfinder und Entdecker. Forlag Wiley-VCH, Weinheim 2010. s. 221-234, ISBN 978-3-527-32578-8. 2. utgave 2012 (Paperback), ISBN 978-3-527-32864-2 (tysk)
- Fotnotar
- ↑ Rafto 1955, s. 19.