Wikipedia

Annie Ernaux

fransk skribent

Annie Ernaux (fødd Annie Duchesne, fødd 1. september 1940[1] i Lillebonne i Seine-Maritime) er ein fransk skjønnlitterær forfattar og litteraturprofessor.[2] Ho er rekna som ein av dei fremste samtidsforfattarane i Frankrike.[3] Forfattarskapet har klare sjølvbiografiske trekk, og kan òg lesast med ei sosiologisk vinkling. Ho har motteke ei rekke litterære prisar, deriblant Nobelprisen i litteratur i 2022.[4] Fleire av romanane hennar er omsette til bokmål.

Annie Ernaux

Annie Ernaux i 2011
Nasjonalitet Frankrike
Statsborgarskap Frankrike
Fødd 1. september 1940 (83 år)
Lillebonne
Yrke Forfattar, litteraturprofessor
Språk fransk
Prisar Prix Renaudot (1984), Prix François-Mauriac (2008), Prix de la langue française (2008), Prix Marguerite Duras (2008), Prix de l’Académie de Berlin (2019)[7], prix Maillé-Latour-Landry (1984), Nobelprisen i litteratur (2022)
Annie Ernaux på Commons

Nobelprisen

Nobelprisen i litteratur
2022

Bibliografi i utval endre

Romanar og sjølvbiografiar endre

  • 1974: Les Armoires vides, Gallimard
  • 1977: Ce qu'ils disent ou rien, Gallimard
  • 1981: La Femme gelée, Gallimard
  • 1983: La Place, Gallimard – norsk: Far (1985), Tiden Norsk Forlag, omsett av Sissel Lie[5][6]
  • 1987: Une femme, Gallimard – norsk: En kvinne (2020), Gyldendal[1][6]
  • 1992: Passion simple, Gallimard – norsk: En lidenskap (1993), Gyldendal, omsett av Annie Riis[7][8]
  • 1993: Journal du dehors, Gallimard
  • 1997: «Je ne suis pas sortie de ma nuit», Gallimard
  • 1997: La Honte, Gallimard
  • 2000: L'Événement, Gallimard – norsk: Hendelsen (2020), Gyldendal, omsett av Henninge Margrethe Solberg[9][10]
  • 2000: La Vie extérieure, Gallimard
  • 2001: Se Perdre, Gallimard
  • 2002: L'Occupation, Gallimard
  • 2005: L'Usage de la photo, utgitt med Marc Marie, biletetekstar til fotografi, Gallimard
  • 2008: Les Années, Gallimard, ISBN 9782070779222 – norsk: Årene (2020), Gyldendal, omsett av Henninge Margrethe Solberg[9][11]
  • 2011: L'Autre Fille, coll. «Les Affranchis», NiL Éditions
  • 2011: L'Atelier noir, éditions des Busclats
  • 2013: Retour à Yvetot, éditions du Mauconduit, ISBN 979-10-90566-08-8
  • 2014: Regarde les lumières mon amour, Raconter la vie, Seuil
  • 2016: Mémoire de fille, coll. Blanche, Gallimard, ISBN 9782070145973[12] – norsk: Sommeren 58 (2019), Mime forlag, omsett av Per Buvik[13]
  • 2020: Hôtel Casanova, coll. Folio 2 euros, ISBN 9782072884412

Samleutgivelser endre

  • 2011: Écrire la vie, Gallimard, coll. «Quarto»[14][15]

Filmatiseringar endre

  • L'Autre, basert på boken L'Occupation, regissert av Pierre Trividic og Patrick Mario Bernard, 2008
  • Passion simple, basert på romanen med same tittel, regissert av Danielle Arbid, 2020
  • L'Événement, basert på romanen med same tittel, regissert av Audrey Diwan, 2021

Kjelder endre

  1. ↑ 1,0 1,1 «Biographie : Annie Ernaux». auteurs.contemporain.info auteurs.contemporain.info (på fransk). Henta 7. februar 2020. .
  2. ↑ «Annie Ernaux». www.gyldendal.no (på norsk bokmål). Henta 17. november 2021. «Annie Ernaux debuterte med romanen Les Armoires vides i 1974 og har skrevet en lang rekke bøker siden det. Hun er kjent for sine selvbiografiske romaner der hun utforsker temaer som familierelasjoner, seksualitet, lidenskap og skriving, samtidig som hun alltid er politisk og opptatt av kjønn og klasse. Gyldendal har tidligere utgitt En lidenskap, i 1993 og 2018 (Passion simple, 1992). I 2020 utkom Årene (Les Années, 2008) og Hendelsen (L'Événement, 2000), og Ernaux fikk sitt store gjennombrudd i Norge. Et samlet kritikerkorps hyllet bøkene hennes, og Årene lå lenge på bestselgerlisten her hjemme. I 2021 utga vi to bøker i én: Far (La Place, 1983) og En kvinne (Une femme,1998), samt Sommeren 58 (kommer aug. 21).» 
  3. ↑ Uvsløkk, Geir (7. oktober 2021). «Annie Ernaux». Store norske leksikon (på norsk bokmål). Henta 17. november 2021. 
  4. ↑ «The Nobel Prize in Literature 2022» (på engelsk). Svenska Akademien. 6. oktober 2022. Henta 6. oktober 2022. 
  5. ↑ Ernaux, Annie (1985). Far. Tiden. ISBN 8210027476. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Far / En kvinne». www.gyldendal.no (på norsk bokmål). Henta 18. november 2021. 
  7. ↑ Ernaux, Annie (1993). lidenskap. Gyldendal. ISBN 8205215618. 
  8. ↑ «En lidenskap». www.gyldendal.no (på norsk bokmål). Henta 18. november 2021. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Straume, Anne Cathrine (12. mai 2020). ««Som Elena Ferrante, gir Annie Ernaux en glitrende analyse av etterkrigstidens Europa»». NRK (på norsk bokmål). Henta 17. november 2021. 
  10. ↑ «Hendelsen». www.gyldendal.no (på norsk bokmål). Henta 18. november 2021. 
  11. ↑ «Årene». www.gyldendal.no (på norsk bokmål). Henta 18. november 2021. 
  12. ↑ Claire Devarrieux (1. april 2016). «L’écriture, une aventure de l’être : rencontre avec Annie Ernaux» [arkivkopi]. Liberation.fr (på fransk). Arkivert frå originalen 1. juli 2019. .
  13. ↑ «Ernaux, Annie: Sommeren 58». www.nb.no. Henta 17. november 2021. 
  14. ↑ «Écrire la vie, Annie Ernaux». www.lacauselitteraire.fr. 13. desember 2013. Henta 17. november 2021. 
  15. ↑ «"Ecrire la vie", d'Annie Ernaux : quarante années d'écriture». Le Monde.fr (på fransk). 27. oktober 2011. Henta 17. november 2021. 
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Annie_Ernaux&oldid=3448627»