Cooper-par
Eit Cooper-par eller BCS-par er to elektron (eller andre fermion) som er bundne saman ved låge temperaturar på ein måte som først vart skildra av den amerikanske fysikaren Leon Cooper.[1] Cooper synte at ei vilkårleg liten tiltrekning mellom elektron i eit metall kan skape ein par-tilstand for elektrona der dei har lågare energi enn Fermienergien, som impliserar at paret er bunde til kvarandre. I vanlege superleiarar skjer denne bindinga ved vekselverknad mellom eit elektron og eit fonon. Cooper-par-tilstanden er ansvarleg for superleiing, som synt i BCS-teorien utvikla av John Bardeen, Leon Cooper og John Schrieffer, som dei fekk Nobelprisen i fysikk for i 1972.[2]
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Cooper pair» frå Wikipedia på engelsk, den 28. april 2013.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Cooper, Leon N. (1956). «Bound electron pairs in a degenerate Fermi gas». Physical Review 104 (4): 1189–1190. Bibcode:1956PhRv..104.1189C. doi:10.1103/PhysRev.104.1189.
- ↑ Nave, Carl R. (2006). «Cooper Pairs». Hyperphysics. Dept. of Physics and Astronomy, Georgia State Univ. Henta 24. juli 2008.