Duane–Hunt-lova

Duane–Hunt-lova, kalla opp etter dei amerikanske fysikarane William Duane ogFranklin Hunt, gjev den maksimale frekvensen av røntgenstråling som kan emitterast av bremsestråling i eit røntgenrøyr ved å akselerere elektron gjennom ein eksistert spenning V mot eit mål av metall.

Spektrum av røntgenstråler sendt ut av ei røntgenrøyr med eit rhodiummål. Den kontinuerlege kurva kjem av bremsestråling og toppane er karakteristiske K-linjer for rhodium.

Den maksimale frekvensen ν_maks er gjeven av

$\nu _{\rm {maks}}={\frac {eV}{h}}\,$

som samsvarar med ei minste bølgjelengd

$\lambda _{\rm {min}}={\frac {hc}{eV}}$

der h er Planck-konstanten, e er elektronladninga, og c er lysfarten. Dette kan òg skrivast

$\lambda _{\rm {min}}\approx {\frac {1239.8{\text{ pm}}}{V{\text{ i kV}}}}\,$.

Denne prosessen er òg kjend som den inverse fotoelektriske effekten.

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Duane–Hunt law» frå Wikipedia på engelsk, den 15. august 2012.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene: