Fotofon

Fotofon eller lystelefon er eit apparat til overføring av tale ved hjelp av lys. I mikrofonen i avsendarapparatet blir talelyden omsett til elektriske svingingar som blir forsterka og regulerer styrken av ei lyskjelde i same takt. Lyset blir sendt i ein smal bunt frå ein holspegel (til dømes i ein mastetopp) i ei bestemd retning og blir oppfanga av holspegelen til mottakaren, som reflekterer lyset mot ei fotocelle, der elektriske svingingar vert skapt i takt med vekslinga i lysstyrken og omsett til lydar igjen i ein telefon. Fotofonar er uavhengig av elektriske og magnetiske forstyrringar, men kan berre brukast på synleg avstand.

Ein fotofonmottakar og hovudmikrotelefon, ein halvdel av Bell og Tainter sitt optiske telekommunikasjonssystem i 1880.

Han vart oppfunnen av Alexander Graham Bell og assistenten hans Charles Sumner Tainter den 19. februar 1880, i laboratoriet til Bell i Washington, D.C.

Kjelder

• Fotofon. (2009, 14. februar). I Store norske leksikon. Henta 7. november 2013 frå http://snl.no/fotofon.

• Denne artikkelen bygger på «Photophone» frå Wikipedia på engelsk, den 8. november 2013.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
• Bruce, Robert V Bell: Alexander Bell and the Conquest of Solitude, Ithaca, New York: Cornell University Press, 1990. ISBN 0-8014-9691-8.