James Wolfe

General James Wolfe (2. januar 1727–13. september 1759) var ein offiser i den britisk hæren, kjend for opplæringsreformane sine, men mest kjend for sigeren over franskmennene i Canada og opprettinga av det britiske styret då. Han var son av ein utmerka general og gjekk inn i militærteneste i tidleg alder, og var tidleg i krig på kontinentet under den austerrikske arvefølgjekrigen. Han tente i Flandern og Skottland, der han tok del i handlingane mot jakobittaropprøret. Han gjorde det godt, men då freden kom i 1748 var han dei neste åtte åra i garnisonsteneste i Det skotske høglandet.

James Wolfe
Statsborgarskap	Kongeriket Storbritannia
Fødd	2. januar 1727 Westerham
Død	13. september 1759 (32 år) Québec
Yrke	offiser
Språk	engelsk
Far	Edward Wolfe
Mor	Henrietta Wolfe
James Wolfe på Commons

Då sjuårskrigen braut ut i 1756 gav det Wolfe nye høve til avansement. Han tok del i det mislukka raidet på Rochefort i 1757 leia av William Pitt, som utpeikte han til nestkommanderande under erobringa av Louisbourg. Etter at denne operasjonen vart ein suksess vart han kommandant over ein styrke som skulle segle opp St. Lawrence-elva for å ta Quebec. Etter ei lang omleiring slo Wolfe win fransk styrke under Montcalm og dei britiske styrkane kunne ta byen. Wolfe vart drepen under slaget av fransk geværeld.

Wolfe vart kjend etter han døydde for erobringa av Quebec i 1759 og han vart eit ikon for den britiske sigeren i sjuårskrigen og områda dei tileigna seg då.

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «James Wolfe» frå Wikipedia på engelsk, den 1. januar 2010.