Marbakke
Marbakke (av norrønt mǫl, 'banke av småstein') er ei bratt skråning i botnen utanfor strandområdet ved sjø eller vatn. Dei største marbakkane førekjem derfor ofte i elvedelta, område der elver renn ut og førar med seg mange sediment.
Marbakken som eigedomsgrense i Noreg
endre
I ei rekkje høgsterettsdommer er marbakken fastslegen som ytre eigedomsgrense for eigedommar med strandlinje (sjå t.d. Rt. 1856 s. 682, Rt. 1889 s. 33, Rt. 1889 s. 633.). Kva som er rekna som marbakke kan diskuterast, men som grunnregel er det tilstrekkeleg at ein relativt flat sjøbotn (lausmasser) skrånar brattare nedover. I Rt.1889 s. 633 blir det fastslått at ei helling på 1:5 må seiast å vere marbakke.
Når det gjeld kor djupt ein marbakke kan ligge, og kor langt ut frå land den kan gå, er rettspraksis at den kan ligge ganske djupt (10-11m – Rt. 1894 s.168), og særs langt frå land (Rt. 1889 s. 33).
Kjelder
endre- Hvor forekommer en marbakke ved Norges Geologiske undersøkelser
- marbakke i Store norske leksikon
- Eiendomsrett og grenser i sjø – Erik Neergaard, 1985. – 59 sider – ISBN 82-575-6038-3
- Denne artikkelen bygger på «Marbakke» frå Wikipedia på bokmål, den 13. juli 2016.