Menhir
Menhir er den franske og engelske arkeologiske nemninga på slike reiste steinar frå forhistorisk tid som på norsk vanlegvis vert kalla bautastein. Men ordet menhir (og menhirar) vert òg nytta i norsk arkeologisk samanheng, men då helst om dei store bautasteinane og bautasteinrekkjene som finst i Bretagne i Nordvest-Frankrike, og som vert tidfesta til yngre steinalder.
Det er språket i Bretagne som har gjeve opphavet til nemninga menhir, som kjem seg av bretonsk maen, som tydar stein, hir, som tydar lang, altså lang stein. Det skal visstnok ha vore den franske forfattaren Théophile-Malo de La Tour d'Auvergne-Corret som var den fyrste som bidrog til å gjere «menhir» til eit vanleg kjend omgrep for desse bautasteinane ved å nytte ordet i verket Origines gauloises. Celles des plus anciens peuples de l'Europe puisées dans leur vraie source ou recherche sur la langue, l'origine et les antiquités des Celto-bretons de l'Armorique, pour servir à l'histoire ancienne et moderne de ce peuple et à celle des Français («Gallarane sitt opphav. [...]»), utgjeve mellom 1792 og 1796.
-
Menhir de Kerloas i kommunen Plouarzel (Finistère), sett frå vest, 9,5 meter høg. Han skal ha vore 12 meter høg før lynet slo ned i han på 1700-talet. -
Menhir de Kerloas sett frå nord -
Grand menhir brisé d'Er Grah, Locmariaquer (Morbihan) -
Menhir de Kerhouezel i kommunen Porspoder (Finistère) -
Den «Liggjande menhir» og den «Ståande menhir» i Kergadiou (Finistère) -
Den «Liggjande menhir» i Kergadiou -
Menhire i Traonigou, (Finistère)
Bakgrunnsstoff
endre- Om megalittane og «megalittismen» («megalittkulturen») i Morbihan i Frankrike (fransk eller engelsk)