Redokstitrering

Redokstitrering er ei form for titrering der det skjer ein redoksreaksjon i kolben. Standardløysinga kan anten redusera eller oksidera stoffet i prøveløysinga.

Døme

Permanganat

Ei kaliumpermanganatløysing blir brukt som standardløysing for oksidasjon av mange stoff. Når ein skal titrera med kaliumpermanganat må prøveløysinga vera sur, noko ein kan få til ved å tilsetja svovelsyre. I redokstitreringa med permanganat blir manganatet redusert. Det blir skildra med denne reaksjonslikninga:

MnO₄^-(+VII)-(aq) + 8H⁺+(aq) + 5e^- --> Mn₂(+II)+(aq) + 4H₂O(l) (reduksjon)

I ei redokstitrering med permanganat trengst ingen indikator fordi standardløysinga er sterkt farga. Så lenge det er noko i kolben som kan oksiderast vil den fiolette permanganaten bli omdanna til den fargeløse manganen. Ved endepunktet, når det ikkje er noko meir igjen i kolben som kan bli oksidert, vil tilsetting av meir standardløysing farga stoffet rosa.

Kaliumpermanganat er eit sterkt oksidasjonsmiddel og kan brukast til å oksidera mange ulike stoff.

Jodometri

Eit anna døme er å titrera ei løysing av jod med eit reduksjonsmiddel og bruka stive som indikator. Jod dannar eit kraftig blått kompleks saman med stive. Jod (I₂) kan reduserast til jodid (I⁻) med t.d. tiosulfat (S₂O₃²⁻), og når alt jod er brukt opp forsvinn blåfargen. Dette blir kalla jodometrisk titrering.

Som oftast er reduksjonen av jod til jodid siste trinnet i ein serie reaksjonar der dei innleiande reaksjonane blir brukte for å omsetja ei ukjent mengd av analytten (det stoffet ein vil analysera) til ei tilsvarande mengd jod, som så kan titrerast. Somme tider blir andre halogen enn jod brukte i mellomreaksjonane fordi dei finst i betre målbare standardløysingar og/eller reagerer lettare med analytten. Dei ekstra reaksjonane i jodometrisk titrering kan vera verdt bryet fordi omslagspunktet frå blått jod-stive til fargelaust jodid er tydelegare enn alternative analysemetodar.

Ein slik serie av reaksjonar i vassløysing med resorcinol som analytt, bromat som standard, tiosulfat som titrant og stive som indikator, kan vera som følgjer. Oksidasjonstal er gitt i parentes.

1. $BrO_{3}^{-}(5)+5Br^{-}(-1)+6H^{+}\ \to \ 3Br_{2}(0)+3H_{2}O$
   Bromat + overskot av bromid i sur løysing → Brom + vatn. Brom går vidare til ii.
2. $3Br_{2}(0)+resorcinol\ \to \ 3HBr(-1)+tribromo(+1)resorcinol$
   Brom + resorcinol → Hydrogenbromid + tribromoresorcinol. Ureagert brom går vidare til iii.
3. $Br_{2}(0)+2I^{-}(-1)\ \to \ 2Br^{-}(-1)+I_{2}(0)$
   Brom + overskot av jodid → Bromid + jod. Jod går vidare til iv.
4. $I_{2}(0)+2SSO_{3}^{2-}(-1,5)\ \to \ 2I^{-}(-1)+(SSO_{3})_{2}^{2-}(0,5)$
   Jod + tiosulfat → Jodid + tetrationat.

Lat oss kalla startmengdene av resorcinol og bromat for R og B, og mengda av tiosulfat for T, der B og T er kjende og R er ukjend – men ein må syta for at R er mindre enn B/3. (Alle mengdene er i mol). Då blir R = B - T/6