Salfit

Salfit (arabisk سلفيت), òg skrive Salfeet, er ein palestinsk by sentralt på Vestbreidda. Salfit ligg 570 meter over havet, like ved den israelske busetjinga Ariel. I følgje Palestinsk statistisk sentralbyrå (PCBS) hadde Salfit eit folketal på 8 796 i 2007. Han har vore styrt av Den palestinske sjølvstyresmakta sidan 1995 og har vore det administrative setet i Salfit guvernement sidan då.

Salfit
سلفيت, Salfeet, Selfit
kommune
Namneopphav: Druekorg
Land	Dei palestinske territoria
Guvernement	Salfit guvernement
Koordinatar	32°04′55″N 35°10′56″E
Areal	4,0 km²
Folketal	8 796  (2007)
Folketettleik	2 199 / km²
Borgarmeister	Shaher Eshtieh
Salfit 32.081944444444°N 35.182222222222°E / 32.081944444444; 35.182222222222
Kart som viser Salfit. Kart som viser Salfit.
Wikimedia Commons: Salfit
Nettstad: www.salfeet.org

Etymologi

Salfit i 2010

I følgje Salfit handelskammer, kjem ordet Salfit frå eit kanaanittisk ord som tyder «druekorg» (Sal tyder «korg» og fit tyder «druer».)

Historie

På 1100- og 1200-talet var Salfit busett av muslimar.

Osmansk tid

Den moderne Salfit vart grunnlagd i osmansk tid. I 1596 stod landsbyen oppført i osmanske skattelister under namnet Salfit al-Basal som ein del av i Jabal Qubal nahiya i Nablus liwa. Han eit folketal på 118 hushaldningar og to ungkarar, alle muslimar. Innbyggjarane betalte skatt for kveite, bygg, sommaravlingar, oliven, geiter og/eller bikubar.

I denne tida var han eit senter for lokale landsbyar, og var ein av mange store handelslandsbyar i området som var ein mellomstasjon mellom det administrative senteret i Nablus og mindre landsbyar. I 1882 skildra Palestine Exploration Fund i Survey of Western Palestine Salfit som «ein stor landsby, i høgt lende, med olivenlundar kring seg, og ein dam i aust. Han er visstnok ein eldgammal stad med graver hogde ut i fjellet.» Det vart òg nemnt to vasskjelder vest for landsbyen.

I 1916, mot slutten av det osmanske styret i Palestina, var Salfit ein av dei to største landsbyane i Nablus sanjak som produserte olivenolje. På de tida var det spaningar mellom innbyggjarane i landsbyen og kjøpmenn frå Nablus. Ei av årsakene tild ette var eit grashoppeåtak på avlingane i Salfit året før, som hadde øydelagd avlingane til landsbyen.

Moderne tid

I 1948 var Salfit eit senter for Det palestinske kommunistpartiet. Gjennom 1950-åra vart han ein stor skanse for kommunistrørsla og eit senter for anti-jordansk aktivitet (Vestbreidda vart annektert av Jordan etter den arabisk-israelske krigen i 1948.) Salfit fekk kommunestatus i 1955.

I 1989 stod kommunismen framleis sterkt i Salfit. Mellom den israelske okkupasjonen som byrja i 1967 etter seksdagarskrigen og Den første intifadaen, det palestinske opprøret som starta i 1987, arbeidde relativt mange av innbyggjarane, kring 600 av eit folketal på 4 500, i sjølve Israel og i den nærliggande israelske busetjinga Ariel. I Salfit var det fleire arbeidarar som arbeidde i israelske føretak enn i andre palestinske byar, fordi han låg nær grensa til Israel og fordi løna var mykje høgare i Israel.

I byrjinga av den første intifadaen, boikotta nesten alle arbeidarane jobbane sine i Israel og året etter, då mange av palestinarane avslutta boikotten, vart kring halvparten av arbeidarane nekta å kome attende til jobbane sine. Dette førte til ein nesten «grøn revolusjon» i byen, då mange av arbeidarane måtte starte med jordbruk. Byen vart slikt sjølvforsynt med tomatar og agurkar, som ikkje var blitt dyrka her tidlegare. I tillegg vart det dyrka mange andre grønsaker.

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Salfit» frå Wikipedia på engelsk, den 20. september 2015.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
• Bardin, Hillel (2012). A sionist among palestinarar. Indiana University Press. ISBN 0253002230. 
• Conder, Claude Reignier; Kitchener, H. H. (1882). The Survey of Western Palestine: Memoirs of the Topography, Orography, Hydrography, and Archeology 2. London: Committee of the Palestine Exploration Fund. 
• Doumani, Beshara (1995). Rediscovering Palestina: Merchants and Peasants in Jabal Nablus, 1700-1900. University of California Press. ISBN 978-0-520-20370-9. 
• Ellenblum, Ronnie (2003), Frankish Rural Settlement in the Latin kingdom of Jerusalem, Cambridge University Press, ISBN 9780521521871 
• Hadawi, Sami (1970), Village Statistics of 1945: A Classification of Land and Area ownership in Palestine, Palestinsk frigjeringsorganisasjon forskingssentral 
• Hütteroth, Wolf-Dieter; Abdulfattah, Kamal (1977). Historical Geography of Palestine, Transjordan and South Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten, Sonderband 5. Erlangen, Tyskland: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft. 
• Ela, Greenberg (2010). Preparing the Mothers of Tomorrow: Education and Islam in Palestinamandatet. University of Texas Press. ISBN 0292721196. 
• Phillip, Holtmann (2009). Martyrdom, Not Suicide: The Legality of Hamas' Bombings i Mid-1990-åra in Modern Islamic Jurisprudence. GRIN Verlag. ISBN 3640473337. 
• Zackary, Lochman (1989). Intifada: The palestinsk Uprising Against israelske Occupation. South End Press. ISBN 0896083632. 
• Makdisi, Saree (2008). Palestina inside out: an everyday occupation. New York: W.W. Norton. 
• Palmer, E. H. (1881). The Survey of Western Palestine: Arabic and English Name Lists Collected During the Survey by Lieutenants Conder og Kitchener, R. E. Transliterated and Explained by E.H. Palmer. Committee of the Palestine Exploration Fund. 
• Glenn E., Robinson (1997). Building a palestinsk State: The Incomplete Revolution. Indiana University Press. ISBN 0253210828. 
• Shahin, Mariam (2005). Palestina: A Guide. Interlink Books. ISBN 1-56656-557-X. 

Bakgrunnsstoff

• Offisiell nettstad