Shetlandsbussen

Shetlandsbussen eller Shetlandsgjengen var ei norsk marineavdeling som organiserte trafikk med båtar mellom Shetlandsøyane og vestkysten av Noreg under den andre verdskrigen. Om lag 300 nordmenn var innom organisasjonen i løpet av krigen.

Minnesmerke over shetlandsfararane i Scalloway på Shetland.

Frå midten av 1942 var det offisielle namnet «Norwegian Naval Independent Unit» (NNIU). I oktober 1943 blei gruppa ein del av den kongelege norske marinen, og bytta namn til «Royal Norwegian Naval Special Unit» (RNNSU).

Shetlandsbussen frakta mellom anna Linge-karar, etterretningsfolk, flyktningar, militære forsyningar og dokument over Nordsjøen. I enkelte tilfelle la dei miner og gjorde aksjonar mot tyske skip. I byrjinga av krigen stod avdelinga heilt under britisk kommando, seinare kom òg nordmenn med i leiinga. Avdelinga nytta frå fyrst av nesten utelukkande fiskefartøy og nokre få gonger motortorpedobåtar. Då det tyske vakthaldet langs kysten av Noreg vart skjerpa i 1943, fekk Shetlandsgjengen overlate tre mindre amerikanske ubåtjagarar som den norske marine hadde overteke. Namna på desse jagarane vart KNM «Hitra», KNM «Hessa» og KNM «Vigra».

I alt gjorde Shetlandsgjengen over 200 turar. Ti skøyter med 44 mann gjekk tapt.

Scalloway på Shetland var den viktigaste hamna for Shetlandsbussen.

Ein av dei mest kjende medlemmane av Shetlandsgjengen var Leif Andreas Larsen (1906-1990) - «Shetlands-Larsen». Då den andre verdskrigen tok slutt var han den høgast dekorerte allierte marineoffiseren.