Sufisme
Sufisme er ein mystisk tradisjon innan islam. Han oppstod som i noverande Irak på 600- og 700-talet.[1] Innan sufismen finst det fleire ordenar med ulike typar rituale og lærer. Ordenane har ein åndeleg leiar (shaykh, pir) som tek nye medlemmer inn i ordenen og dannar ein ubroten tradisjon (silsila) tilbake til ordensgrunnleggjaren.[1]
Tidlege islamske mystikarar er Hasan frå Basra (642–728) og Rabi'a al-Adawiya (713–801).[1] Frå 1200-talet er forfattaren Jalal al-Din Rumi kjend.[1]
Kjelder endre
Litteratur endre
- al-Kubaisi, Walid. «Sufismen som første skritt i den norsk-arabiske kulturdialogen». I: Materialisten, nr 2/3 – 1998
- Farid ud din Attar. Fuglenes forsamling; omsett av Arne Ruste ; innleiande essay av Kari Vogt. bokklubben, 2002. ISBN 82-525-4361-8
- Eggen, Nora S. «Islamsk mystikk og sufisme» I: Religion og livssyn, nr 2 – 2004
- Rumi. Sivfløytens sang : og andre dikt fra Mathnawi; utval og innleiande essay av Kari Vogt ; attdikta av Arne Ruste. Bokklubben, 2003. ISBN 82-525-5194-7
- Sufismen : hjertets alkymi. Cappelen, 1994. ISBN 82-02-14806-5
- Vikør, Knut S. «Mystikk og politikk – eit problemfelt for historisk forskning» I: Historisk tidsskrift, nr 1 – 1984
- Abo Mahi. «Åndelig fullkommenhet», Noor 92 Publications, 2011. ISBN 978-82-998540-5-4
