Symfoni nr. 7 av Haydn
Symfoni nr. 7 i C-dur, Hoboken I/7, er ein symfoni av Joseph Haydn, stundom kalla «Le midi» (Middag). Symfonien vart mest truleg komponert i 1761 i lag med to andre, no. 6 og 8, som ein dagtriologi.[1]
| H. 1/7 Symfoni av Joseph Haydn | |||
| Sjanger | Symfoni | ||
|---|---|---|---|
| Periode | Klassisismen | ||
| Komponert | 1761 | ||
| Typisk lengd | 23:45 | ||
| Satsar/akter | 4 | ||
| Toneart | C-dur | ||
Han er instrumentert for 2 fløyter, 2 oboar, fagott, 2 valthorn, strykarar og continuo, [2] og har mange concertando-trekk. Faktisk har hovudutøvarane av kvar strykarseksjon soloar., medan blåsarane har forholdsvis vanskelege parti.[3] Verket er i fire satsar:
I motsetnad til soloppgangen i Le matin, er den langsame opningssatsen her ein seremoniell marsj.[4]
Den langsame satsen byrjar som eit utvida «resitativ» i c-moll med ein solofiolin. Adagioen følgjer i G-dur med solofiolin og solocello med parti for fløyte som fargar instrumenteringa. Satsen endar med ein utvida kadens for solofiolin og cello.[4]
Som den førre symfonien inneheld finalen fleire solopassasjar for nesten alle instrumenta, men her er han intensivert meir med soloar og tuttiar som ofte bytar nesten kvar takt. Reprisen er framheva av hornfanfarar.[4]
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Symphony No. 7 (Haydn)» frå Wikipedia på engelsk, den 20. oktober 2010.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Antony Hodgson, The Music of Joseph Haydn: The Symphonies. London: The Tantivy Press (1976): 52.
- ↑ H. C. Robbins Landon, The Symphonies of Joseph Haydn. London: Universal Edition & Rockliff (1955): 626. "2 fl., 2 ob., 1 fag., 2 cor., vln. I concertante, vln. II concertante, vcl. concertante, violone (cb.) solo, str., 'Basso continuo' (i.e. cembalo)"
- ↑ (Hodgson, 1976): 52.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Brown, A. Peter, The Symphonic Repertoire (Volume 2). Indiana University Press (ISBN 025333487X), s. 72-75 (2002).