Til dig

Til dig, du kjæreste, kun dig, min deilige vaar, min ungdom, mit følge paa sommernes vei-! Husker du foraarets tid dér, hvor veien kom gjennem parken under de solblaa trær? Det bugned og sprak i ru mark, og stammerne drak av solen gjennem den brustne bark! Du bar med et trodsigt og blankt smil din herlige dronningkappe, overgydt av April! Dit haar var en skinnende ung fest, hvor blomsterne slang og svinget slig som de kunde det best-- Da syntes vi begge, vor blaa väar burde jo ha som sommer alle de kommende aar! Olaf Bull Samlede digte 1959, s. 5

«Til dig» er eit dikt av Olaf Bull. Det var det første diktet i den første diktsamlinga hans, Digte, frå 1909. «Til dig» er ei hylling på ein gong til kjærleiken, til ungdomen og til våren. Diktet nyttar spondéar der kvar førsteline kling ut på to trykktunge stavingar («kun dig», «ru mark»).

«Den ytre virkelighet er overveldende nært til stede i Bulls dikt; han går fullt og helt opp i den og formidler den med en intensitet i sansningene som river leserne fullstendig med. Like overveldende er opplevelsen av forgjengeligheten i det virkelige; og den melder seg gjerne når livsberuselsen er på det sterkeste» skriv Ivar Havnevik, som jamvel mot slutten av «Til dig» meiner å finne teikn til tvil hjå eg-personen på at livsjubelen kan halde fram «alle de kommende år».

Bakgrunnsstoff

Til dig på Wikikilden (frie originaltekstar)