Billy Boy Arnold
William «Billy Boy» Arnold (fødd 16. september 1935)[1] er ein USA-amerikansk blues-munnspelspelar, songar og låtskrivar.
| Billy Boy Arnold | |||
.jpg) Fotografi av Ronald Weinstock | |||
| Fødd | 16. september 1935 (89 år) | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | Chicago, Illinois, USA | ||
| Fødenamn | William Arnold | ||
| Opphav | USA | ||
| Aktiv | 1952 til i dag | ||
| Sjanger | Chicago blues, Rhythm and blues | ||
| Instrument | Munnspel, Gitar, vokal | ||
| Plateselskap | Prestige | ||
| Verka som | songar, musikar, låtskrivar | ||
Biografi
endre_2.jpg)
Arnold var fødd i Chicago og byrja å spele munnspel som barn, og i 1948 fekk han formelt opplæring frå naboen John Lee «Sonny Boy» Williamson, kort tid før Williamson døydde. Arnold debuterte som plateartist i 1952 med «Hello Stranger» for Cool, og plateselskapet gav han kallenamnet «Billy Boy».[1]
Tidleg i 1950-åra slo han seg saman med gatemusikaren Bo Diddley og spelte munnspel 2. mars 1955 på innspelinga av Bo Diddley-songen «I'm a Man» for Checker Records.[1] Same dagen som Bo Diddley-innspelinga spelte Billy Boy inn den sjølvskrivne «You Got to Love Me» som ikkje kom ut før plateboksen Chess Blues 1947-1967 i 1992.[2]
Arnold signerte ein solokontrakt med Vee-Jay Records og spelte inn originalane til «I Wish You Would» og «I Ain’t Got You».[3] Begge vart seinare spelte inn av The Yardbirds.[3] «I Wish You Would» vart òg spelt inn av David Bowie på albumet Pin Ups i 1973 og av Sweet i 1982 på albumet Identity Crisis.
Seint i 1950-åra fortsette Arnold å spele i Chicago og i 1963 spelte han inn albumet More Blues From The South Side for Prestige, men karrieren stagnerte og han starta ein parallell karriere so bussjåfør og seinare tilsynsførar.[1]
I 1970-åra hadde Arnold byrja å spele att på festivalar i Europa. Han spelte inn ei innspeling for BBC Radio 1 og John Peel den 5. oktober 1977. Han spelte i 1997 inn songar for det som vart albumet Catfish i 1999 i London med Tony McPhee og The Groundhogs.
Diskografi
endreStudioalbum
endre- More Blues On The South Side (Prestige, 1964)
- Kings Of Chicago Blues Vol. 3 (Vogue, 1973)
- Blow The Back Off It (Red Lightnin', 1975)
- Checkin' It Out (Red Lightnin', 1979)
- Ten Million Dollars (Blue Phoenix, 1984)
- Back Where I Belong (Alligator, 1993)
- Eldorado Cadillac (Alligator, 1995)
- Boogie 'n' Shuffle (Stony Plain, 2001)
- Consolidated Mojo (Electro-Fi, 2005)
- Billy Boy Arnold Sings Sonny Boy (Electro-Fi, 2008)
- Billy Boy Arnold Sings Big Bill Broonzy (Electro-Fi, 2012)
- The Blues Soul Of Billy Boy Arnold (Stony Plain, 2014)
Konsertalbum
endre- Live At The Venue 1990 (Catfish, 2000)
Samlealbum
endre- Crying And Pleading (Charly, 1980)
- Goin' To Chicago (Testament, 1995)
- Catfish (Catfish, 1999)
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Billy Boy Arnold» frå Wikipedia på engelsk, den 10. juli 2017.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Allmusic biography
- ↑ Chess Blues 1947-1967 (CD liner). various artists. USA: Chess/MCA Records. 1992. CHD4-9340. Arkivert frå originalen 5. januar 2011. Henta 10. juli 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Russell, Tony (1997). The Blues - From Robert Johnson to Robert Cray. Dubai: Carlton Books Limited. s. 89. ISBN 1-85868-255-X.