Bløgging

Å bløgga ein fisk vil seia å tømme han for blod. Bløgging er viktig fordi fisken døyr raskt og vert lettare å sløye, og når det er blod i fisken vert det lettare bakterievekst. Ubløgga fisk vert misfarga og får dårlegare kvalitet.

Ein makrell vert blogga.

Ved å bløgge fisken straks ein har fanga han, får han ein kort dødskamp. Då unngår ein at blodsukkeret i muskulaturen vert oppbrukt. Har fiskekjøtet mykje sukkerstoff vil dødsstivleiken kome raskare og vare lenger. Det gjer at det går lenger for fisken vert blaut og kvaliteten vert dårlegare. Det er viktig at fisken får blø godt ut. Det er best å plasere han i eit kar med rikeleg kaldt vatn.

Sjølvdauda fisk, frå til dømes garnfangst, må og bløggast sjølv om utblødinga ikkje vert så god.

Ein kan bløgge på desse måtane:

• Overskjering av blodåra frå hjarte til gjellane, einsnittsmåten.
• Overskjering av dei to hovudblodårane frå gjellane på kvar side av ryggbeinet, tosnittsmåten.
• Overskjering av gjellebogane (Gjeld for oppdrettsfisk).

Andre utblødningsmetodar kan vere avskjering av sporden. Ein del fiskeartar er fritekne frå bløgging. Det gjeld mellom andre sild, brisling, lodde, makrell, pigghå, skate, uer, ål og fisk til produksjon av dyrefôr, mjøl og olje.

Kjelder

• L.Karlsen, H.Gjøsæter, J. Hamre: Fiskeriteknologi, 2001
• Arnfinn Hay: Fiske og fangst. Landbruksforlaget 1996