Eilert Løseth
Oluf Eilert Løseth (1. september 1858–2. november 1945) var ein norsk filolog frå Trondheim. Han var professor i romansk filologi ved Universitetet i Oslo 1913–28.
| Eilert Løseth | |||
 | |||
| Fødd | 1. september 1858 Trondheim | ||
|---|---|---|---|
| Død | 2. november 1945 | ||
| Nasjonalitet | Noreg | ||
| Område | litteratur, romanistikk, Litteraturhistorie, litteraturkritikk | ||
| Yrke | professor, filolog, litteraturhistorikar, skribent, universitetslærar, litteraturkritikar | ||
| Institusjonar | Universitetet i Oslo | ||
Kjøpmannsonen Løseth vart cand. philol. i 1883. Der etter studerte han romansk språk og litteratur både i Paris og i Italia i to år fram til 1886. År 1888 tok han doktorgraden i romansk filologi på avhandlinga «Tristanromanens gammelfranske prosahaandskrifter». Dei neste fire åra heldt han til i Paris, gav då ut eit kritisk arbeid av to gammalfranske tekster skrivne av diktaren Gautier d'Arras, høvesvis Eracle og Ille et Galeron.
I tida 1892–95 var Løseth stipendiat i romansk filologi og heldt òg førelesingar i litteraturhistorie. Frå 1895 var han dosent og frå 1913 professor i romansk litteratur ved universitetet i Kristiania. Dessutan var han frå 1897 også lektor i fransk språk. Løseth skreiv desse åra ei rad artiklar om fransk syntaks og særleg eldre fransk litteratur, publisert både i norske og utanlandske tidsskrift. Saman med Johan Skougaard gav han i 1921 ut Fransk-norsk ordbok og 1936-40 Norsk-fransk ordbok.
Kjelder
endre- Norsk Allkunnebok. VIII. bandet. 1957
- Denne artikkelen bygger på «Eilert Løseth» frå Wikipedia på bokmål, den 23. oktober 2017.