Harald III av Noreg
Harald III Hardråde (1015–25. september 1066) var norsk konge frå 1045 til 1066.[1] Han var son til småkongen Sigurd Syr og Åsta Gudbrandsdotter. Difor er han også kjend som Harald Sigurdsson.
Harald III | |||
| |||
Regjeringstid | 1045–1066 | ||
---|---|---|---|
Norrønt | Haraldr Harðráði | ||
Fødd | ca. 1015 | ||
Fødestad | Ringerike kommune | ||
Død | 25. september 1066 | ||
Dødsstad | Stamford Bridge | ||
Gravstad | Trondheim, Helgeseter kloster | ||
Gift med | Tora Torbergsdotter, Ellisiv av Kyiv | ||
Dynasti | Hardrådeætta | ||
Far | Sigurd Syr | ||
Mor | Åsta Gudbrandsdotter | ||
Born | Ingegjerd Haraldsdatter, Maria Haraldsdatter, Magnus II av Noreg, Olav III av Noreg |
Harald var halvbror til Olav den heilage (same mor) og truleg sonesons soneson til kong Harald Hårfagre. Etter slaget ved Stiklestad i 1030 måtte han flykta frå landet. Deretter slo han seg ned i Holmgard (dagens Novgorod) som gjest av kong Jaroslav.[2]
Fyrst var Harald Hardråde konge saman med Magnus den gode. Frå 1047 var han einekonge. Han var konge til 1066 då han fall i slaget ved Stamford bru. Harald Hardråde vert rekna som grunnleggjar av Oslo by. Grunnlegginga skal ha skjedd om lag år 1050.
I Heimskringla av islendingen Snorre Sturlason kan ein lesa soga om Harald Hardråde og om andre norske kongar.
I kulturen
endreJan Ove Ekeberg gav ut romanen Den siste vikingkongen. Djevelens rytter i 2018.[3]
Kjelder
endre- ↑ «Harald Hardråde» i Store norske leksikon, snl.no.
- ↑ Anders Høilund (31. mai 2018). «Oslos grunnlegger, Harald Hardråde, har et ettermæle som en kriger og en råtass. Hvem var han?». VårtOslo. Henta 7. oktober 2018.
- ↑ Elin Brend Bjørhei. «Ypperlig viking-roman! Bokanmeldelse: Jan Ove Ekeberg: «Den siste vikingkongen. Djevelens rytter»». Verdens Gang.