Intelligentsia
Intelligentsiaen (frå russisk интеллигенция, av latin intelligentia)[1] er ei nemning på ein samfunnsklasse med intellektuelle menneske som særleg har vore brukt i slaviske land. Omgrepet oppstod i Russland på første halvdel av 1800-talet, innført av forfattaren Pjotr Boborykin i 1870-åra. Det viste gjerne til folk med liberale og revolusjonære tendensar.[2]
Folk i denne samfunnsklassen er ofte høgt utdanna, tilhøyrer inga kyrkje, stat eller forvalting, og er ofte forfattarar, kunstnarar, filosofar eller kulturskribentar. I Austblokka var det ofte innan intelligentsiaen ein fann dissidentmiljøa, utan at denne unisont stod mot styresmaktene.
Idretts-sosiologen Arve Hjelseth har hevda at intelligentsiaen no er i ferd med å erstattast av ein tradisjonell, vesteuropeisk middelklasse.[3]
Sjå òg
endre- Intelligenspartiet, skipa i Noreg på byrjinga av 1830-talet med Johan Sebastian Welhaven som leiarskikkelse.
Kjelder
endre- ↑ «Intelligentsia» i Det Norske Akademis ordbok
- ↑ «intelligentsia». Store norske leksikon (på norsk bokmål). 20. februar 2018.
- ↑ Trening, knefall og forfall – Dagbladet
- Denne artikkelen bygger på «Intelligentsia» frå Wikipedia på bokmål, den 1. september 2020.