Kissingen-diktatet

Kissingen-diktatet var eit diplomatisk aktstykke om Balkankrisa, skrive av Otto von Bismarck den 15. juni 1877 i Bad Kissingen. Stykket skildrar viktige prinsipp for Bismarck sin utanrikspolitikk.[1][2]

Kissingen-diktatet

Bismarck var uroa av fara for ein anti-tysk koalisjon, og skisserte ei ideell målsetjing om å kjempe for «… ikkje ytterlegare landerobringar, men ein politisk totalsituasjon der alle makter utanom Frankrike treng oss, og der dei gjennom sine relasjonar til kvarandre, i den grad det er mogleg, kan avstå frå å inngå koalisjonar mot oss.»[3]

Diktatet inneheldt konseptet for Bismarck sitt diplomatiske program, som seinare blei ein del av røyndomen i tysk alliansepolitikk. Målet var å trygge den prøyssisk-tyske staten si utanrikspolitiske stilling, ut frå ei realistisk innsikt i dei internasjonale styrkeforhalda.

Konkret gjekk Bismarck inn for eit russisk herredøme rundt Svartehavet. Storbritannia skulle halda på Egypt og Det tyske keisarriket var bare opptatt av å halda på status quo.[4]

Kjelder

endre
  1. Pakula, Hannah (13. november 1997). An Uncommon Woman (på engelsk). Simon and Schuster. ISBN 9780684842165. 
  2. Steinberg, Jonathan (6. april 2011). Bismarck: A Life (på engelsk). Oxford University Press. ISBN 9780199845439. 
  3. Opphavleg tysk tekst: (Das Bild) "einer politischen Gesamtsituation, in welcher alle Mächte außer Frankreich unser bedürfen, und von Koalitionen gegen uns durch ihre Beziehungen zueinander nach Möglichkeit abgehalten werden", I: Die Auswärtige Politik des Deutschen Reiches 1871-1914, edit. Institut für Auswärtige Politik in Hamburg, Vol. 1, Berlin 1928, p. 58f. English translation of the Kissingen Dictation i: Steinberg: Bismarck: A Life, s. 355f
  4. Museum, Stiftung Deutsches Historisches. «Jahreskronik 1877». www.dhm.de (på tysk). Henta 10. mars 2019. 

Bakgrunnsstoff

endre