Okloreaktoren

Okloreaktoren er ein naturleg fisjonsreaktor ved Oklo i Gabon vest i Sentral-Afrika, oppdaga i 1972.

Okloreaktoren
Land	Gabon
Okloreaktoren 1.3944444444444°S 13.160833333333°E / -1.3944444444444; 13.160833333333
Wikimedia Commons: Natural nuclear fission reactor

Den geologiske situasjonen i Gabon førte til ein naturleg kjernereaktor
1. Kjernereaktorsonar
2. Sandstein
3. Uranmalm-lag
4. Granitt

Den naturlege reaktoren vart oppdaga då den franske fysikaren Francis Perrin grov ut uranprøvar frå området. Då han analyserte prøvane viste det seg at det var lite att av uranisotopen ²³⁵U. Den einaste kjende prosessen som kan føre til ein så stor reduksjon i konsentrasjonen av ²³⁵U er fisjon eller spalting skapt av nøytron med låg energi. Perrin fann òg ulike neodym- og rutheniumisotopar (¹⁴²Nd, ¹⁴³Nd, ¹⁴⁵Nd og ⁹⁹Ru, ¹⁰⁰Ru og ¹⁰¹Ru) som hadde konsentrasjonar som tyder på at dei kom frå spalting av ²³⁵U og ikkje frå naturlege førekomstar. Det vart konkludert med at ein naturleg kjernereaktorprosess hadde gått føre seg i Oklo for om lag 1,7 milliardar år sidan. Då prosessen starta var bidraget frå ²³⁵U i naturleg uran heile 3 %, som er nok til å drive ein kjernereaktor med grunnvatn som moderator.

Ein har rekna ut at 5 tonn ²³⁵U har fisjonert, noko som svarar til ein totalenergi på 108 TWh, eller rundt rekna det same som energiproduksjonen i eit moderne kjernekraftverk (effekt 1000 MW) i vel 10 år. Likevel trur ein at Okloreaktoren hadde særs låg effekt, ca. 0,01 MW, og at han difor var operativ i rundt ein million år.

Kjelder

• «Okloreaktoren». Store norske leksikon. 27. februar 2013.