Ola Olsson Sevle
Ola Olsson Sevle eller Sevlid (1808–16. desember 1834)[1] var ein lausdansar frå Nore i Numedal. Han var ofte kalla Sevleguten.
Ola var ein villstyring, slåsskjempe og ein ovende god lausdansar. I 1832 kom han i trette med kramkaren Torleiv Gjermundsson Ketilsland frå Veggli, Sølv-Tølløv dei kalla. Tretta enda med at Ola drap Torleiv, og i 1834 vart han avretta for drapet. Avrettinga fann stad på Stengelsrudmoen, vel ei halv mil nordom Kongsberg, og Ola skulle halshoggast. I fylgje segna spurde presten Ola om han skulle be for han før øksa fall, men Sevleguten svara: «Eg tenkjer Sevliden greier seg sjølv». Så tralla han på den hallingen som sidan bar namnet hans. Segna seier at trallinga heldt fram til øksa fall, og folk meinte dei såg leppene hans lea på seg jamvel etter at hovudet datt i marka. Det er truleg lite hald i segna.[2]
Som smågut mintest Truls Ørpen dei gamle kryllingane song stevet slik: «Sevleguten han vågar se sjøl».
Hallingen «Sevliden» er kalla opp etter han, og er rekna som ein av dei største og mest vritulege slåttane i heile hardingfelemusikken.
Referansar
endre- ↑ Per Hohle (1980). De endte på skafottet : om mord og udåd, drapsmenn og dommer i gammel tid. Oslo: Grøndahl. s. 44. ISBN 8250404025.
- ↑ Arne Bjørndal og Brynjulf Alver (1966). «Slåttenamn : Slåttar med namn etter brotsverk eller tragiske hende. Slåttar med tilknyting til segner». - og fela ho lét : norsk spelemannstradisjon. Bergen - Oslo - Tromsø: Universitetsforlaget. s. 111.
Bakgrunnsstoff
endre- Per Hohle (1975). Manndraperen i Nerdalsjuvet : sagaen om Sevleguten. Oslo: Gyldendal. ISBN 8205082154.
- O.A. Øverland (1896). Sævlid-Gutten : en Forbryderroman fra Numedal. Kristiania: Cammermeyer.
- Andreas Mørch (1932). Frå gamle dagar : folkeminne frå Sigdal og Eggedal. Oslo: Norsk folkeminnelag. s. 63-65.
- Svale Solheim: Slåttesegner
- Tov Flatin: Gamalt frå Numedal, Numedal 1913
- Arne Bjørndal: Slåttesegner