Pekingkonvensjonen

Pekingkonvensjonen av 18. oktober 1860 var ein tilleggsavtale til Tianjintraktaten, der dei framande maktene etter Den andre opiumskrigen påla Kina ytterlegare forpliktingar.

Signeringa av Pekingkonvensjonen. Illustrasjon frå 1883 etter eit kinesisk måleri.

Kina måtte opna hamna i Tianjin for oversjøisk handel, gje utanlandske flåteeiningar lov til fri ferdsel på elvane sine, og gje kinesiske borgarar lov til å emigrera på britiske skip.

Dessutan måtte Kina betala krigsskadeerstatningar på ytterlegare 16 millionar liang og innrømma generell tollfridom for tekstilimporten. Kina måtte òg avstå halvøya Kowloon til den britiske kronkolonien Hongkong.

Delar av Ytre Mandsjuria vart overførte til Det russiske riket. Russarane fekk Ussuri kraj, ein del av det moderne Primorje, eit område som tilsvarer den gamle mandsjuiske provinsen Aust-Tartaria.

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Pekingkonvensjonen» frå Wikipedia på bokmål, den 22. september 2019.

Litteratur

• Jonathan D. Spence: Chinas Weg in die Moderne. München 2001 . ISBN 3-423-30795-1