Srebrnosjøen
Srebrnosjøen (serbisk Сребрно језеро) er ein kroksjø på høgre breidda av Donau i regionen Braničevo aust i Serbia, nær byen Veliko Gradište. Han er ein populær turistdestinasjon.
| Srebrnosjøen | |||
| innsjø | |||
 Satellittbilete av Srebrnosjøen
| |||
| Land |  Serbia
| ||
|---|---|---|---|
| Innsjøtype | kroksjø | ||
| Tilsig | Donau | ||
| Utløp | Donau | ||
| Høgd over havet | 70 moh. | ||
| Lengd | 14 km | ||
| Breidd | 300 km | ||
| Areal | 4 km² | ||
| Koordinatar | 44°46′N 21°27′E / 44.76°N 21.45°E | ||
| Byar | Veliko Gradište, Biskuplje, Kisiljevo | ||
 Srebrnosjøen 44°46′04″N 21°24′01″E / 44.767777777778°N 21.400277777778°E | |||
| Wikimedia Commons: Silver Lake, Serbia | |||
Geografi
endre
Innsjøen ligg i den breie, låge Donaudalen med åsar på over 300 meter omkring. Den høgaste toppen er Goricaåsen på 362 meter over havet. Munningen til elva Pek ligg like sør for innsjøen. Mellomalderfestningane Ram og Golubac ligg nær innsjøen.
Srebrnosjøen er ein arm av Donau på den høgre breidda hennar. Elveøya (ada) Ostrovo ligg mellom hovudelvefaret og innsjøen. I begge endar av øya vart det bygd vegfyllingar i 1971.
Srebrnosjøen er forma som ein boge og er 14 km lang, opp til 300 meter brei og dekkjer eit område på 4 km². Han ligg 70 meter over havet og er opp til 8 meter djup. Vatneret er klårt på grunn av naturleg filtrerting av sanddyner langs innsjøen. Det er mykje fisk i sjøen, mellom anna graskarpe, karpe, malle, gjedde, åbor og andre ferskvassfisk.
Området har vore ein turistdestinasjon i mange tiår, men særleg dei siste åra har dette teke seg opp, trass i mangel på overnattingsplassar. Det er derimot store planar om å gjere området om til ein feriestad.[1] Det er planlagt fleire hotell og fleire turistfasilitetar.
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Silver Lake (Serbia)» frå Wikipedia på engelsk, den 18. mars 2009.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Atlas Srbije (2007), MONDE NEUF, Belgrade; ISBN 978-86-86809-05-6
- «Srebrno jezero--turistička budućnost Srbije» (PDF). Vreme. 18. mars 2009. Arkivert frå originalen (PDF) 5. juni 2011. Henta 18. mars 2009.