Voodoo Child (Slight Return)
| Voodoo Child (Slight Return) Singel av The Jimi Hendrix Experience frå albumet Electric Ladyland | ||
| B-side |
«Hey Joe» og «All Along the Watchtower» | |
|---|---|---|
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | 16. september 1968 (album) 1970 (singel) | |
| Innspelt | Mai 1968 | |
| Sjanger | Hardrock, heavy metal, bluesrock, psykedelisk rock, acidrock | |
| Lengd | 5:12 | |
| Selskap | Track, Polydor | |
| Komponist | Jimi Hendrix | |
| Tekstforfattar | Jimi Hendrix | |
| Låtskrivar(ar) | Jimi Hendrix | |
| Produsent | Jimi Hendrix | |
| The Jimi Hendrix Experience-kronologi | ||
| «No Such Animal» (1970) |
Voodoo Child (Slight Return) | «Angel» (1971)
|
«Voodoo Child (Slight Return)» er det siste sporet på det tredje og siste albumet til the Jimi Hendrix Experience, Electric Ladyland frå 1968. Songen er kjend for den tunge gitarspelinga med wah-wah. Songen vart plassert på 101. plass på lista til Rolling Stone over dei 500 største rocke ongane gjennom tidene.[1]
Songen vart spelt inn i 1968, og vart gjeve ut på ny som singel etter Hendrix døydde i 1970. Singelen inneheldt tre songar, og nådde førsteplassen i Storbritannia. Dei to andre songane var «Hey Joe» og «All Along the Watchtower».
Opphav og innspeling
endreOpphavet til songen var i all hovudsak songen «Voodoo Chile», ein lang bluesjam med Steve Winwood på orgel.[2] Den 3. mai 1968 (dagen etter «Voodoo Chile» vart spela inn), filma eit mannskap frå ABC Jimi Hendrix Experience medan dei spela songen.
Songen vart ein av songane Hendrix spelte mykje på konsertane sine og kunne variere i lengd frå 7 til 18 minuttar. Han spelte mellom anna songen på Woodstockfestivalen og i Royal Albert Hall i 1969.
Medverkande
endre- Gitar, vokal, perkusjon: Jimi Hendrix
- Bass: Noel Redding
- Trommer, perkusjon: Mitch Mitchell
Ettermæle
endreSoloen til Hendrix vart kåra til den 11. beste gitarsoloen nokon gong i Guitar World nr. 46. Hendrix var på Topp 100-lista seks gonger, meir enn noko andre på lista.
Joe Satriani kommenterte songen:
«Det er berre ein av dei beste elektriske gitarverka som nokon gong er spelt inn. Faktisk kan heile songen reknast som ein heilag gral av gitaruttrykk og teknikk. Han er eit landmerke av menneskelegheit.»
«Dette er meir eller mindre gitarhymnen over alle. Frå det fantastiske opningsriffet til måten han bryt det ned i midten og vert funky, det heile er heilt utruleg. Det er ting Jimi gjorde på gitar som menneske berre ikkje kna. Du kan prøve heile dagen, og sjølv om du spelar dei riktige notane, så blir det ikkje det same. Det verkar definitivt som han kom frå ein høgare stad når han spela.»
Andre versjonar
endreAndre artistar som har spela songen er mellom andre: Joe Satriani, Steve Vai og Yngwie Malmsteen, Buddy Guy, Ben Harper, Pearl Jam, Angélique Kidjo, Gabriel Ríos, Kenny Wayne Shepherd, Rob Thomas, Stevie Ray Vaughan, Top of the Poppers, John Mayer, Stevie Winwood og Eric Clapton.
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Voodoo Child (Slight Return)» frå Wikipedia på engelsk, den 16. mars 2011.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Experience Hendrix: The Best Of Jimi Hendrix (Liner notes), Experience Hendrix, 1997.
- ↑ "Voodoo Child (Slight Return)" at rollingstone.com, arkivert frå originalen 20. september 2008, henta 16. mars 2011
- ↑ McDermott, R., Kramer, E., Cox, B. (2009). Ultimate Hendrix, s. 101. Backbeat Books. ISBN 978-0-87930-938-1
| 103: «Be-Bop-a-Lula» Gene Vincent and His Blue Caps |
Plassering på lista til Rolling Stone frå 2010 over dei 500 beste songane gjennom tidene 102 «Voodoo Child (Slight Return)» Jimi Hendrix |
101: «You Can't Always Get What You Want » The Rolling Stones |